.



تا وقتی یه اتفاق بزرگ نیفته، جزئیات زندگی در حد همون جزئیات می‌مونه. بعد که فکر میکنی می‌بینی یه نشونه‌هایی از قبل بوده اما بهش توجه نکردی .
        

          کتاب سوژه خوب و نسبتا جدیدی داشت.. اما.. قدرت پردازش داستان ؟ خیلی ضعیف! خیلی کم! 


شخصیت‌‌ها هم نه خوب معرفی شده بودند و نه خوب تحلیل شدند و نه خوب توصیف!
ملغمه‌ای بود از هر فانتزی و کلیشه‌ای که می‌شود درباره یک مهاجر شرقی در یک کشور اروپایی گفت و نوشت. 
تاریخ‌ها و توالی وقایع هم‌خوانی نداشتند. مثلا در فصلی تولد ۱۵ سالگی تئو را در هرات به تصویر میکشد و در فصلی دیگر در زمان روایت اکنون تئوی ۳۳ ساله، خاطره‌ای مربوط به ۱۸ سال قبل را در ایتالیا روایت می‌کند! 
 وقایع و جزئیاتی بود که نویسنده می‌خواست اثر آن‌ها را در داستان و در شکل‌گیری شخصیت تئو و سایر شخصیت‌ها نشان بدهد، اما جز اشاره‌ای مختصر آن هم بدون در نظر گرفتن بافت داستان و صحنه ، کار بیش‌تری برای رسیدن به هدف نکرده بود و بیشتر به پرگویی شبیه بود تا روایت. 
مخاطب خط روایت را گم می‌کرد و خیلی از گره‌ و تعلیق‌های داستان ، باز نشد و جواب درخوری نداشت! 
 شهر‌ها، اسامی، مکان‌ها، تاریخ‌ها و ساعت‌ها با عجله و بی دقت ریخته شده بودند توی داستان، 
گویی نویسنده می‌خواسته شناخت نسبی‌اش را از ایتالیا نشان بدهد. ‌


فصول آخر کتاب به شکل به نظر من غیرقابل قبولی  سرعت گرفت و پایان بندی ؟ 
اصغر فرهادی طور و بر عهده مخاطب! 


خلاصه این‌که.. 
خوب نبود! توصیه نمی‌کنم!