زبان شیوای آکتاگاوا در بیان نابسامانی های روحی و بی عدالتی های اجتماعی، دلپذیر، تکان دهنده و بی نهایت تاثیرگذار است. فضای به کار گرفته شده، شیوه روایت و توصیف های دقیق او از لایه های پنهان ذهن آدمی به گونه ای است که خواننده را با خود به همراه می برد و تا پایان نفس گیر هر داستان ادامه می یابد. با وجود این، سرانجام نیک و بد هریک از آنها همچون بارانی است که زنگار غم از آیینه دل انسانها می شوید و در برداشت آنها از هستی، افقی نو می گشاید. آکتاگاوا در هریک از داستان هایش متفاوت و غیرقابل پیش بینی است و این خود گواهی بر این حقیقت است که او علی رغم عمر کوتاه خویش فراتر از زبان قرار دارد.
آکتاگاوا دیونوسک در ژاپن نویسنده ای با جایگاه ملی است. اگر برای انتخاب ده نویسنده برتر ملی از پیدایش دوره نوین در 1868 رای گیری به عمل آید، بدون شک آکتاگاوا یکی از آنان خواهد بود. او حتی می تواند در میان پنج نفر نخست قرار گیرد. مهم ترین ویژگی آثار آکتاگاوا سبک بسیار عالی اوست. روانی زبان آکتاگاوا بهترین ویژگی سبک اوست؛ هیچ گاه در جا نمی زند، بلکه همچون موجودی زنده به پیش می رود.
پرویز همتیان بروجنی به سال 1330 در خانواده ای از طبقه متوسط به دنیا آمد و در سال 1372 با درجه دکترای داروسازی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل گردید. پرتره اثر نیکلای واسیلویچ گوگول، شبهای روشن و پنج داستان دیگر اثر اثر فئودور میخائیلویچ داستایوسکی، داستانهای کریسمس اثر چارلز دیکنز و رقص مرگ اثر یوهان اوگوست استریندبرگ چهار ترجمه از وی هستند که بین سالهای 1383 تا 1390 به چاپ رسیده اند. آثار انتخاب شده از سوی این مترجم بیشتر به مرگ و زندگی، لایه های پنهان ذهن، تضادهای درونی و نقاط قوت و ضعف انسانها می پردازد.