اوریپید باز هم یک شاهکار دیگه خلق کرده . نشر بیدگل در ترجمه و انتشار آثار اوریپید داره سنگ تموم میذاره
تراژدی های یونان همه شون جزو بهترین و تاثیر گذارترین نمایشنامه های تاریخ هستند .
این اثر هم درباره عده ای از کشته شدگان تروا هشت که جنازه هاشون روی زمین مونده و اجازه دفن به اونها نمیدن...
ترجمه بسیار روون و خوبی هم داره.
در خوندنش تردید نکنید.
        

          نمایش‌نامه‌ی زنان فریادخواه نخستین بار در سال ۴۲۳ پیش از میلاد بر صحنه رفت. زنانی که در عنوان نمایش‌نامه به آن‌ها اشاره شده، مادران سرداران سپاه آرگوس اند که در حمله به شهر تبای کشته شده‌اند. تبایی‌ها اجساد پسران آنان را به خاک نسپرده‌اند و این زنان برای فریاد‌خواهی به آتن آمده‌اند. اوریپید یکی از سه تراژدی‌نویس عصر زرین درام یونان است که منتقدان قدیم و جدید او را در درام‌پردازی سنت‌شکن، نوآور و نامتعارف می‌دانند. او در این نمایش‌نامه به شکل عجیبی در ۲۵ سده‌ی پیش، با در صدر قرار دادن زنان در یک جنبش اعتراضی، ایده‌هایی را مطرح می‌کند که به طور شگفت‌انگیزی با مسائل امروزی هم‌خوانی دارند.

دوماه‌نامه‌ی آگاهی نو، ویژه‌نامه‌ی نقد و بررسی کتاب: «کتاب‌نامه؛ در نقد و بررسی آثار، جلد یک»، شماره‌ی پیاپی 05، پاییز 1400.
        

          اگر بخواهیم این نمایشنامه رو در کنار داستان آنتیگون و بعضی از نمایشنامه‌های یونان باستان بررسی کنیم به اهمیت دفن افراد یونانی و از همه مهمتر سربازان یونانی در نظر مردم و خدایان پی می‌بریم.
داستان نمایشنامه درباره‌ی گروهی از سربازان تروایی هست که در کشور دشمن کشته شده و حالا پادشاه اون کشور راضی به پس دادن اجساد اونها به مادرانشان نیست. حالا مادران جمع شده و از پادشاه آتن درخواست دارن که این اجساد رو دوباره به شهر برگردونه. 
مونولوگ‌های فوق العاده‌ای درباره‌ی مفهوم آزادی و قدرت و امید بین حاکم آتن و پیک کشور دشمن رخ میده که میشه گفت تا حدودی اندیشه‌ی اوریپید رو درباره این مسائل آشکار می‌کنه. 
در بین بقیه آثار اوریپید این نمایشنامه در دسته آثاری که درباره زنان نوشته شده قرار می‌گیره آثاری مثل: الکترا،هکوب،زنان تروا،زنان فنیقی و مده‌آ