به نظرم این اثر سویفت فراکتاب است. کتابی است دربارهٔ کتابها و نویسندگان. همانطور که از نام آن برمی‌آید، سویفت نبردی خیالی میان نامداران کهن و عصر خود تصویر کرده که در آن معاصرانش در قالبی مضحک و ناکارآمد و در خیالی واهی در همسری با نویسندگان کهن (که اکنون همچون خدایان در آسمان ادب می‌درخشند) تلاش بر شکست آنان دارند و از همه بدتر و مضحکتر ریچارد بنتلی و وارن هستند که در هجویهٔ پایان کتاب شکست سختی از کلاسیک‌ها می‌خورند. 
متن مربوط به جدال همیشگی «نو» و «کهن» است و سویفت سرسختانه مدافع قدما است. آنچه در گذر سالیان خیلی به چشم می‌آید آن است که آن نومایگان همعصر سویفت که این چنین آنان را به سخره گرفته است، اکنون خود جزو قدما و «کلاسیک»ها هستند و این تناقض به گمانم همیشه باقی است؛ آنچه داور واقعی در این میان است، «زمان» است و «فراموش ناشدن». چه بسیار نویسندگان و هنرمندان کهن که اکنون از آنها ( حتی اگر آثارشان در دسترس باشد) فقط نامی در یادها باقی مانده و کسی آنها را نمی‌خواند. این داور بسیار بی‌رحم است ولی داوری او بی‌گمان از هر نوع قضاوت دیگر پذیرفتنی‌تر است. 

طنز زبان سویفت قوی و گزنده است و تصویرهایی که می‌دهد، تلاش برای بازسازی حماسه‌های کهن است. کاش مترجمی توانا این اثر را به فارسی برمی‌گرداند تا هم ظرایف زبانی را به دقت بیشتر ترجمه می‌کرد و هم توضیح دقیقی برای ارجاعات و اشارات و تلمیحات می‌نوشت. ترجمهٔ کنونی بسیار بد و نادقیق و توضیحات نارساست.
خوشبختانه امروزه اینترنت یاریگر خوبی است و من در میانه هرجا که می‌ماندم از آن کمک می‌گرفتم. 

نکات دیگری را هنگام گزارشم از فرایند خواندن، در اینجا نوشتم؛ اکنون دو نکتهٔ دیگر را هم به آنها می‌افزایم:
۱. دشمنی با منتقدان ظاهراً همیشگی است و جالب اینکه هومر الههٔ انتقاد را می‌کشد.
۲. در هنگامهٔ نبرد به طرزی جالب و بدیع از اصطلاحات مربوط به افتادگی متن در خلال نوشته استفاده می‌کند که گویا خود این افتادگی حاصل آسیب اوراق از این نبرد میان کلاسیک‌ها و مدرنها است.
توضیح بیشتر آنکه در هنگام تصحیح نسخه‌های خطی مصححان از عبارات لاتین برای توصیف نسخهٔ خطی خود و وضعیتی که دارد، استفاده می‌کنند. ( مثلا در افتادگی‌های متن و اوراق نسخه را نشان می‌دهند)؛ سویفت هم از عبارات لاتین مخصوص مصححان استفاده کرده و اینطور وانمود کرده که دارد نسخه‌ای را عرضه و تصحیح می‌کند که برخی جاها، اوراق آسیب دیده‌اند و البته این آسیب حاصل نبرد این کتابها است. 

نکته مهم آخر برای کسانی که علاقمند به خواندن درست این کتاب هستند: 
متن انگلیسی ساده‌شدهٔ این کتاب در این آدرس موجود است و می‌توان از آن برای فهم زیبایی‌ها و ظرافت‌های این متن استفاده کرد: 

https://www.amblesideonline.org/battle-paraphrase


        

          به نام خدا
کتاب  به  به نبرد بین کتاب های کلاسیک و مدرن اشاره داره. 
نبرد با جزئیات روایت میشه و یک‌ تمثیل هست. داخل کتاب از آثار و نویسندگان زیادی استفاده شده بود که من نمی‌شناختمشون و این باعث می‌شد کتاب برام خسته کننده باشه. اگه می‌تونستم متوجهٔ طنزهای نویسنده بشم به نظرم می‌تونست کتاب قشنگ تری بشه. با خوندن تحلیل تونستم متوجه بعضی نکات  و مفهوم کلی کتاب بشم که جالب بود. 
        

          شروع خوبی داشت و بنظر میومد داستان تمثیلی جالبی باشه 
ولی بعد انقدر تمثیلات پیچیده بود و ارجاعات زیادی به آثار و نویسندگان ناآشنا داشت که برام نامفهوم بود
البته پایان کتاب ارجاعات رو مختصر توضیح داده بود اما چون نسخه الکترونیکی بود رفت و برگشت بسیار سخت می شد لذا گذاشتم آخرش بخونم. 
در نهایت به جز کلیت ماجرا چیز بیشتری دستگیرم نشد.
اگه قصد خواندنش رو داشتید توصیه میکنم پیش مطالعه بیشتری در باب موضوع کتاب داشته باشید.