من خیلی از این کتاب یاد گرفتم، خیلی خیلی زیاد؛ ولی سیکل معیوب خوندن کتاب «در سنگر آزادی»، انگار تمام ناشدنیه.
بر طبق تمام تعارف، رفتار بازیکنِ پرمهارت و خوش‌شانس در عدم کمک‌رسانی به بازیکنهای ناتوان و بداقبال، کاملاً منطقی و منطبق بر سوده. هرچه‌قدر دست در بازارِ آزاد بیشتر بشه، کسب سود پر چالش‌تر خواهد بود و این یعنی، کارفرمایی که با صرف نصفِ روز وقت، به سود میلیاردی می‌رسید، حالا با بذل توانایی‌ها و سرمایه‌هاش به افراد کم برخوردار(مالی/مهارتی)، زمین بازی خودش رو تبدیل به میدون جنگ می‌کنه.
برای قفل نکردن بازار و از هم نایستادن پیچ‌و‌مهره‌ها، باید تا حدی به افراد کم‌بضاعت‌ اعطا بشه که نتونن پا به پای غول‌های این بازی حرکت بزنن، و نه بیشتر‌‌.
لذا در بازی کاتالاکسی-بازار آزاد- لزوماً نتیجه، نظام طبقاتی و نظام نفوذ بر همگانه.
سرابه ایده‌هات آقای هایک. سرابه.
        

          این کتاب تا به ابد جایگاه ویژه‌ای در قلب و ذهنم خواهد داشت.
        

          این را هم تا ته نخونده‌ام و قصد دارم که حتماً یک بار دیگه هم بخونم. علی‌رغم باریک‌بودنش، بسیار کتاب جالبی است و برای پیداکردن دید محافظه‌کارانه مفید است. هایک مخالف تمرکزگرایی، مدافع آزادگذاری قیمت‌ها، و دشمن «عقل برساختگرا» است، عقلی که دارندگانش خیال می‌کنند می‌توانند دنیا را بی‌توجه به مسیر طی‌شده از نو بنا کرد.
        

          .
«مؤثرترین راه برای واداشتن همه‌کس به غایاتی که برنامه‌ریزی اجتماعی به سوی آن هدایت می‌شود، واداشتن همه‌کس به معتقد شدن به آن غایات است. برای اینکه نظام توتالیتر به نحو کارآمد عمل کند، کافی نیست همه‌کس به‌زور مجبور به کار در راه غایات یکسان شوند. اساسْ این است که مردم به جایی برسند که آن غایات را از آنِ خودشان تلقی کنند.»
 "در سنگر آزادی - فریدریش فون هایک، ترجمه: عزت‌الله فولادوند، نشرِ ماهی، تهران ۱۳۹۴"
⬛ 
 باید ادعا کنم پس از مطالعه این کتاب مختصر، ولیکن ارزشمند، شناختی بسیار عمیق‌تر از گذشته نسبت به لیبرالیسم پیدا کردم. «در سنگر آزادی» با ترجمه دکتر "عزت‌الله فولادوند"، چند مقاله و چند سخنرانی مهم از "فریدریش فون هایک" ‌را دربردارد. با مطالعه‌ این کتاب می‌توان تا حدود زیادی با مباحث اساسی پروژه فکری او آشنایی پیدا کرد. فون هایک همواره توسط نئومارکسیت‌های ایرانی، تحت ‌عناوینی همانند پدر فکری نئولیبرالیسم، ‌مورد دشنام قرار گرفته است. او پیش از آن‌که نماد «مکتب اتریش» باشد، فیلسوفی تمام‌عیار است که مطالعه آرای او بر تمام کسانی که دغدغه آزادی و یا حتی عدالت را دارند، واجب است.

غفور احمدی - ۷ بهمن ۱۴۰۰