از بس کتاب فوق العاده ای بود نمیدانم چطور درباره اش بنویسم.
یک پژوهش مفصل است درباره تلاش های کنگره آزادی فرهنگی وابسته به سازمان سیا ، برای جذب، خریدن یا متمایل کردن نویسندگان بزرگ جهان
کتاب با مقدمه خواندنی نویسنده برای ترجمه فارسی آغاز میشود و با اشارات جالبش درباره چگونگی کودتا علیه مصدق
سپس ایده اصلی کتاب مطرح میشود: فرهنگ به مثابه سلاح
ایالات متحده از جنگ سرد به این سو همیشه از فرهنگ به مثابه سلاح استفاده کرده حتی هنگام ترویج هنر انتزاعی
"فرهنگ به مثابه سلاح: سازمان سیا بود که گروه ارکستر سمفونی بوستون را عازم اولین تور اروپایی اش کرد و به صورت مخفیانه از اولین نمایشگاه اروپایی اکسپرسیونیسم انتزاعی حمایت کرد. درست مانند رویکرد غیر تاریخی نقد نو به متون، رنگ پاشیده شده در آثار جکسون پولاک هم برخلاف نقاشیهای دیواری عظیم دیگو ریورا، مناسب روایت های مارکسیست یا ضدامپریالیست نبود. اکسپرسیونیسم آمریکایی، در واقع کمپینی علیه جنبش هنری واقع گرایی اجتماعی بود."
بعد وادر ماجرا میشویم تا ببینیم چطور کنگره آزادی فرهنگی میخواست صدای اعتراض سیاهپوستان امریکا را خاموش کند، میراث ادبی پاسترناک را مصادره کند، همینگوی را وادار به ترک کوبا کند، خاطرات چگوارا را مخدوش کند، یک رمان برای سرپوش گذاشتن بر کودتای امریکا در گواتمالا سفارش بدهد و هزار و یک کار دیگر