کتاب جالبی بود یاد خودم و برادرم  افتادم و اینکه چون بزرگتر بودم میومدم تا با صحبت کردن از مدرسه استرسش رو کم کنم ولی گاهی اوقات موفق نمیشدم .....
چالشها و همراهی ها  و صحبت راجع به مسائل با دید ساده تر و همدلانه تر چه قدر میتونه کمک کننده باشه و باعث آرامش فکری و روحی بشه
        

          یادم میآید وقتی میخواستم برم مدرسه، دختر عمه بزرگتر از من گفت خیلی مدرسه سخت هست و این جور و آن جور است .. اما من که از وقتی بدنیا آمدم در مهد کودک بودم ، باز هم ذوق مدرسه را داشتم. 
کتاب هم همین موضوع را بیان میکند، یک سری مباحث در حین مدرسه حل می‌شوند و قبل از آن صحبت در موردشان فایده ای انگار ندارند. 
هنوز هم اول مهر با اینکه سالها معلم هستم هم ذوق زده هستم هم استرس دارم. شبیه همان سالی که میخواستم کلاس اول بروم. 
        

          کتاب به موضوع جالبی میپردازد. اینکه تجربه بچه ها و‌دیدگاهشون نسبت به محیط چقدر میتونه متفاوت باشه و چقدر شنیده ها و دیده ها گاهی متفاوتن. من این رو خودم تجربه کردم و واقعا خوشحالم که توی کتاب انقدر قشنگ بهش اشاره شده. بچه های کوچکتر از بچه بزرگترها در مورد مدرسه چیزهای منفی زیادی میشنوند و این تاثیر زیادی در ذهن اونها داره. خوندن این کتاب کمک میکنه با قضاوت از پیش وارد مدرسه نشن و خودشون بخوان تجربه کنن.
        

          درباره ی دختری به نام سدی است که خواهرش ایوا می خواهد به پیش دبستانی برود. سدی فکر می کندباید ایوا را آماده کند پس کلاس مخصوص خودشان را آماده می کند و همه چیز را به ایوا  می گوید. اما وقتی بابا به خانه می آید ایوا حتی سرش را بلند نمی کند. به بابا می گوید دارم ریاضی حل می کنم اما من نمی دانم ریاضی  چیست.مامان و بابا با سدی حرف می زنند. سدی دست از  کار هایش می کشد. 
روز اول مدرسه وقتی از هم جدا می شوند دلشوره ی سدی شروع می شود. زنگ تفریح می رود ببیند ایوا چه کار می کند می بیند دارد با دوست های جدیدش بازی می کند.
        

          من و خواهر کوچکم با هم به یک مدرسه می‌رفتیم. من کلاس اول بودم و خواهرم پیش دبستانی الان که قبلا برای ماه دههه شصتی ها نامش «آمادگی» بود. یادم هست که روز اول مدرسه ها بود و من کلاس اول سرشار از غصه و دلشوره و حس سنگین مسئولیت نسبت به خواهر کوچکم که مدام گریه می کرد. خودم بغض سنگینی داشتم اما مدام به خودم میگفتم من بزرگترم و باید تحمل کنم. صفحه ۲۶ کتاب من را به همان روز سخت پرتاب کرد. استرس های کودکانه را جدی بگیرید مخصوصا اگر معلمید. چون زمانی که دچار تشویش می شوند ذهن فعالشان از کار می ایستد. انگار که در تاریکی گم شده باشند و من میدانم چقدر سخت است. درک احساس کردن می تواند جلوی خیلی از این لحظات سخت را بگیرد. این کتاب را بخوانید حتی اگر معلم و مربی نیستید. 
        

          ماجرای دو خواهر کلاس دومی و پیش دبستانی. خواهر بزرگتر نگران ورود خواهرش به مدرسه است. او می‌ترسد خواهرش به اندازه ی کافی آماده‌ی پیش دبستانی نباشد. به همین دلیل تلاش می‌کند به او کمی خواندن و ریاضی، آداب اجتماعی و کمی ورزش  آموزش دهد. 
برای بچه‌ی کوچکتر اما این آموزش‌ها اضطراب‌آورند. و اینجا پدر و مادرند که می‌توانند هم به دختر کوچکتر آرامش بدهند و هم از تلاش‌های دختر بزرگتر تشکر کنند.
        

          من رو یاد خودم و داداشم و روزهای پیش دبستانیش انداخت :) چقدر خواهر بزرگه بودن زیبا و سخته!