الینگتون از جا بلند شد. هر دو بی‌نقاب ایستاده بودیم روبه‌روی هم و به همدیگر فکر می‌کردیم. زمین در حال چرخش است، این را مدت‌ها قبل یاد گرفته بودم؛ همان‌طور که همه یاد می‌گیرند. زمین به دور یک محور می‌چرخد. محور به معنی خطی است که وسط چیزی قرار دارد. این خط واقعی نیست. محور زمین تخیلی است. خطی است که آن را در ذهن خودتان می‌سازید و معنایش هیچ‌وقت برای من، به اندازه‌ی لحظه‌ای که ایستاده بودم توی آن کوپه، روشن نشده بود. الینگتون فینت در ذهنم مثل محوری بود که صاف از وسط زندگی‌ام می‌گذشت. او تعلیمات دوران کودکی و باقی عمرم را از هم جدا می‌کرد؛ یک محور که در آن لحظه و پس از آن، در لحظات زیاد دیگری، جهان من به دورش می‌چرخید.

كاش روى قطارهايى كه قرار است از ريل خارج شوند، اخطارهايى رنگ شود، يا روى صورت‌هاى آدم‌هاى كه قرار است به زودى بميرند نقطه‌هاى سياهى ظاهر شود، كاش روى جلد كتاب‌هايى كه قرار نيست ازشان لذت ببرم، پیشنهاد چيزهاى ديگرى چاپ بشود، هر چند كه اسم برخى از نويسنده‌ها اغلب به اندازه‌ى كافى هشداردهنده هستند. كاش هميشه وقتى اتفاق وحشتناكى افتاده باشد، خبردار بشوم چون اينطورى، وارد اتاق‌هايى نمى شوم كه توى آنها اتفاق‌هاى وحشتناك غافلگيركننده، اتفاق افتاده باشد!