آنکه در تسلیم، کنج عزلت گیرد و معتکف نشیند، همچون آبی است که راکد بماند و بوی تعفن پذیرد ویا مانند لقمه ای گلوگیر و خفقان زا باشد. آنکه میوه نارس را نا به هنگام از شاخه چیند، به سان کسی است که در زمین دیگری بذر افشاند و خرمن خواهد.

آن زمان که تاریکی گناه بر دل هاتان سایه افکنده و در این تیرگی کفران درمانده بودید، ما مشعل پر فروز ایمان هدایت را فرا راهتان گرفتیم و چشم جان و دلتان را آگاه و بینا کردیم و شما تا به اوج سیادت و سعادت رسیدید. با نخستین فروغ و طلیعه آفتاب هدایت، از نهایت شکنجه نادانی و شرک و تیرگی شب های کفران، نجات یافتید و به وصال توحید نائل شدید. ناشنوا باد آن گوشی که ندای حق جل علا را شنید و آنرا نشنیده گرفت! چگونه آن گوش آوای نرم و آرام مرا تواند شنید که فریاد پر طنین فرستاده خدا را نشنیده گرفت. هرگز نمیرد آن دلی که از خشم پروردگار لرزان و گریان است.

سرآغاز دین، شناخت ذات پاک یزدانیش بوده و کمال شناختش، ایمان به اوست و ایمان کمال یافته، به او پیوستن و از خود گسستن است.

ای سپیده ها و نیزه های نور که طلیعه ی صبح و پیام آور روزید، شما هرگز نتوانستید پیش از علی بیدار شوید.