کتاب درباره انگلستان و هنری هشتم در سالهای ۱۵۳۰ است. زیاد به دل من نچسبید و حجم زیادش هم خسته‌کننده بود. شاید بخاطر ترجمه‌اش بود یا ذائقه‌ی خودم.
        

          همین اول از چهار و نیم ستاره‌ای که برای کار در نظر گرفتم دفاع کنم. واقعیت اینه که نه ژانر موردعلاقمه و نه اون قدر ماجرای کتاب درگیرم کرده که بخوام چنین امتیازی بهش بدم. اما یک چیز اساسی داره. اونم اینه که من رو 850 صفحه دنبال خودش کشیده، اونم با خوندن خط به خط داستان. معمولا کتاب از یه حجمی که بالاتر بره، به‌واسطه دونستن نوع توصیف و...، کتاب چند خط در میون می‌خونم.
حالا کتابی که ژانر موردعلاقه‌ات نیست و چنین حجمی داره، اما نتونستی زمین بذاریش رو نمی‌شه کمتر از چهار و نیم داد. حتما چیزی توی کتاب هست که من رو این طور دنبال خودش کشونده.
نمی‌تونم ادعا کنم که علت این کشش رو فهمیده‌ام. اما یک چیز برجسته در این کتاب، شخصیت‌ها هستن. شخصیت‌ها کاملا شکل گرفتن و حالایی که کتاب رو تموم کردم می‌تونم بگم اگر با هر کدوم این شخصیت‌ها در کافه بنشینم کاملا برام روشنه که درباره چی حرف می‌زنیم و احتمالا چه بخشی از دنیای مدرن نظر این شخصیت رو به خودش جلب می‌کنه.


از نظر من، راز بزرگ هر داستانی،‌ شخصیته.