باسمه

🔰 کتاب «شهر مه» بیشتر از اونی که باید، برای وداع با ثافون مناسب هست؛ هم از این جهت که در قالب یک سری داستان کوتاه و نیمه بلند، با برخی شخصیت‌های مجموعه «گورستان کتاب‌های فراموش‌شده» مثل مارتین یا خانواده سمپره مجدداً دیدار حاصل می‌شه و هم از این جهت که کتاب رو کمی قبل از فوت به ناشر تحویل داده بوده و بعد از اون منتشر شده... خلاصه که خداحافظ آقای ثافون...

🔰 توی یادداشت کتاب «هزارتوی ارواح» هم گفته بودم که انگار تصمیم نویسنده بر این بوده که بستر روایی اصلی مجموعه رو از ماوراءالطبیعه به اجتماعی تغییر بده. توی این کتاب، اون پیرنگ اولیه مجدد نمود بیشتری داشت که برای من جذابیتش رو بیشتر کرد. داستان کوتاه از اون قالب‌های ادبی هست که به شخصه مخاطبش نیستم؛ با این حال، کتاب در مجموع برام جالب توجه بود. کشش و جذابیت همه داستان‌ها یکسان نبود؛ اما داستان‌های «شاهزاده پارناسوس» و به‌خصوص «گل سرخ» واقعاً در اوج بودن. هم کلی اطلاعات جالب در مورد پیشینه ماجراهایی مجموعه ارائه می‌دادن و هم به‌خاطر فضای تاریخی، سبک روایت دون کیشوت رو انتخاب کرده بودن که جذابیت کار رو بالاتر برده بود. آقای صنعوی هم سعی کرده بودن به لحن آقای محمد قائد این دو داستان رو ترجمه کنن که واقعاً عالی شده بود 👌👌👌

🔰 قلم ثافون معمولاً در انتقال احساسات قوی عمل می‌کنه.  قبلاً فکر می‌کردم شاید به‌خاطر بلندنویسی هست که امکان ظهور و بروز بیشتری داره؛ اما با خوندن داستان‌های این کتاب متوجه شدم توانایی نویسنده فراتر از قالب‌های روایت قرار داره! تنها بخشی از رویکرد ثافون در داستان‌نویسی که موردپسندم نبوده و نیست، حاشیه‌های به نسبت پررنگ جنسی اون هست؛ با این حال، در حدی نیست که به‌خاطرش تجربه کل این مجموعه رو از دست بدین.

✅ این کتاب، هم می‌تونه مقدمه آشنایی شما با سبک و هنر ثافون باشه و هم می‌تونه به عنوان یک خداحافظی خوب با آثار ایشون درنظر گرفته بشه. خلاصه در مجموع، توصیه می‌کنم که بخونیدش... ❤️
        

           ۱ : آیا این کتاب ادامه مجموعه گورستان کتابهای فراموش شده‌اس؟ 
خیر، این کتاب یک سری داستان کوتاه در زما‌های مختلف با محوریت شهر بارسلوناست.

۲: شهر مه با مجموعه گورستان کتابهای فراموش شده چقدر ارتباط دارد؟ 
در حدی که به اسم یکی دوتا از شخصیت‌های مجموعه در این داستان‌ها اشاره میشه، همین. و به خود گورستان کتابها هم در چندتا از داستان‌ها اشاره میشود. 

۳: پس این کتاب چیه؟😅
صرفا چند تا داستان کوتاهه، اکثرا توی بارسلونا اتفاق میفتن، با همون حال و هوای جادویی قلم ثافون، در بازه‌های زمانی مختلف و کمی مرتبط با فضا و یا افراد مجموعه گورستان کتابهای فراموش شده.

۴: بخونیمش یا نه؟
این بستگی به خودتون داره، برای من بعد خوندن مجموعه خالی از لطف نبود، ولی با نخوندنش هم چیزی رو از دست نمیدین😉 

بازهم سوالی هست؟😅
        

          ثافون دوباره اعجاز قلمش رو به من نشون داد!
خیلی وقتا با خودم میگم کاش ثافون هنوز زنده بود و خلق میکرد، کاش هنوز میتونستم از قلمش لذت ببرم. قلمش بی نقص نیست، اما فوق العاده ست برای من! ثافون دقیقا از همون دسته افرادیه که میدونن چطور جوری فضا سازی کنن که حتی اگه داستان هایی که می‌نويسن معمولی باشن، تو رو توی فضا و حس و حالشون غرق کنن طوری که انگار همون جایی که داری زندگی توی اون فضا و مکان رو تجربه میکنی.
داستان های این کتاب چندان شاهکار نیستن، بعضی هاشونم یه ربط هایی به مجموعه گورستان دارن اما نه چندان مستقیم. شاید تا حدی برای اینکه قبل از گورستان خونده بشه هم مناسب باشه خصوصا برای آشنایی با سبک قلم نویسنده.
خدای من، باورم نمیشه گورستان رو تموم کردم، شهر مه رو هم خوندم و الان واقعا باید از قلم ثافون دل بکنم، تا شاید روزی دوباره برگردم و کتاب هاش رو باز کنم تا ثافون دوباره منو به شهر بارسلون برگردونه و برام از راز های تاریکش بگه...
        

          مثل همیشه پای آثار ثافون میخکوب شدم. 
مجموعه داستان هایی جذاب که گاهی خیلی غم انگیز و گاهی خیلی امیدبخش بودند. در مجموع برای من سفری در دل کوچه و خیابان‌های تاریخ اسپانیا بود که حزن‌انگیز ترین قسمت ماجرا نه داستانهای متاثر کننده‌اش که پایان داستان زندگی خود ثافون بود.