سید علی خامنه ای و اوج تفکرش را از لابلای خطوط این کتاب می توان فهمید
        

          ما هر روز  در نماز خود به یگانگی خداوند شهادت میدهیم اما آیا واقعا روح توحیدی در زندگی‌یمان جریان دارد؟
این کتاب با اینکه حجم کمی دارد اما به شدت انسان را به فکر وا میدارد ، راستش من از دیشب که این کتاب را شروع کردم تا امروز که تمامش کردم مدام با خودم فکر میکنم که چقدر در زندگی‌ام روح حقیقی توحید جریان دارد؟
چه جاها تسلیم دیگران شدم؟ چه وقت به جای عبودیت حقیقی خداوند برای دل خوش کردن دیگران کاری کردم که درست برخلاف خواست حقیقی خداوند بود؟ 
پاسخ بعضی سوال ها حقیقتا دشوار است....
حالا میفهمم چرا میگویند گفتن اشهد موقع مرگ انقدر سخت است! فکر کن میخواهی اشهد خود را بگویی و تمام بت هایی که در زندگی برای خودت ساختی از جلو چشمانت عبور میکند! پول ... خانه... فرزند... فلان مقام... فلان شخص... فلان چیز به ظاهر کوچک که جانم به آن بسته بود! حالا با رویت تمام این بت ها مگر میشود اشهد گفت؟ مگر میشود جسم را رها کرد و به دیدار حق شتافت؟ حالا دیگر چه اهمیتی دارد که تو یک عمر "اشهد ان لا اله الا اللّه"  ورد زبانت بود....حالا دیگر تو ماندی و بت هایت....

تصورش ترسناک است.... خیلی خیلی ترسناک است....


پ‌.ن: بهترین قسمت کتاب آنجایی بود که یادم انداخت من مالک هیچ ، مطلقا هیچ چیز در دنیا نیستم و حتی لباسم امانت و لطف خداوند به من است.... و بعد من انقدر راحت امانت های خداوند را، نعمت های او را از دست میدهم ، اسراف میکنم و حرامشان میکنم!
        

          قل‌ انما اعظکم بواحده ان تقوموا لله....
        

          نظم و ارتباط انسان ها را متمرکز می کند می فهمند چی را و کی را چگونه به جایی بگمارند.
دغدغه من از زمان دینی جات مدرسه تا مواجهه با دینی‌جات مسجد و... این بود که این همه مفاهیم را چگونه باید در ذهن داشته باشیم یا اینکه چگونه باید عاشق بزییم و آرمان منِ مسلمان برای فعالیت اجتماعی باید چه باشد؟ احکام؟ اخلاق؟ معارف؟ کدام یک به خودی خود مقدس است؟
بالواقع  هیچکدام! 
انسان ها را موحد باید بالا کشید نه متخلق! نه متعبد! نه دانشمند علوم اسلامی!
  خلاصه مطلب مناسک دینی که شما را بر علیه ظالم ها و طاغوتیان نمی شورد این دین از سرچشمه یعنی توحید ننوشیده است و قلابی ست.
  آن کلام و اعتقاداتی که در استدلال ها دور می زند و مدعی ست که یقین مرا بیشتر می کند را یکبار مصرف می دانیم..
        

          مشکلات دیروز و امروز جوامع در موحد نبودن آنهاست. توحید صرفاً به معنای انجام عباداتی مثل نماز و روزه که در زندگی دنیایی تأثیری ندارند، نیست.

توحید دو جنبه سلبی و ایجابی دارد. جنبه ایجابی توحید، قبول خدای یگانه و عبادت او در قالب نماز و روزه و... است.

و جنبه سلبی آن، نفی ظلم‌ها و ظالم‌هاست. نفی شرک و کفر و مقابله با طاغوت‌هاست. مقابله با هوا و هوس‌ها و مقابله با حاکمیت هواهای نفسانی است، و در یک کلمه، «نفی عبودیت غیر خدا».

مشکلات ما از جایی شروع می‌شود که به سلطه ظالم‌ها و طاغوت‌ها -از خفت‌گیر محل گرفته تا قدرت‌های سیاسی- تن بدهیم، خواسته‌های نفسانی‌مان را اجابت کنیم. خلاصه اینکه سرسپرده‌ی کسی غیر از خدا بشویم و حقیقتاً او را عبادت کنیم.(یعنی نماز ما خلاصه در چند خم و راست ظاهری بشود و بس.)

«توحید» برای «صاحبان زر و زور و تزویر»، اصلاً ایده‌ی جذابی نیست، برای همین در طول تاریخ دائماً با انبیاء الهی مخالفت کرده‌اند.

طبیعتاً موفقیت‌های ظاهری کفار و مشرکین هم باید در همین فضا دید، موفقیت مخالفان توحید جز با سلطه و تضعیف دیگران محقق نشده، و اگر مستضعفین ملتزم به روح توحید در جوامع خود بشوند، طبقه‌ی سلطه‌گر و مستبد و استعمارگر وجود نخواهد داشت، و وقتی چنین طبقه‌ای نباشد، ضعیف و فقیری هم نخواهد بود.

خلاصه که این کتاب(مقاله) دید خواننده رو نسبت به دین و دنیا تغییر می‌ده.