یادداشت رکنی

        مشکلات دیروز و امروز جوامع در موحد نبودن آنهاست. توحید صرفاً به معنای انجام عباداتی مثل نماز و روزه که در زندگی دنیایی تأثیری ندارند، نیست.

توحید دو جنبه سلبی و ایجابی دارد. جنبه ایجابی توحید، قبول خدای یگانه و عبادت او در قالب نماز و روزه و... است.

و جنبه سلبی آن، نفی ظلم‌ها و ظالم‌هاست. نفی شرک و کفر و مقابله با طاغوت‌هاست. مقابله با هوا و هوس‌ها و مقابله با حاکمیت هواهای نفسانی است، و در یک کلمه، «نفی عبودیت غیر خدا».

مشکلات ما از جایی شروع می‌شود که به سلطه ظالم‌ها و طاغوت‌ها -از خفت‌گیر محل گرفته تا قدرت‌های سیاسی- تن بدهیم، خواسته‌های نفسانی‌مان را اجابت کنیم. خلاصه اینکه سرسپرده‌ی کسی غیر از خدا بشویم و حقیقتاً او را عبادت کنیم.(یعنی نماز ما خلاصه در چند خم و راست ظاهری بشود و بس.)

«توحید» برای «صاحبان زر و زور و تزویر»، اصلاً ایده‌ی جذابی نیست، برای همین در طول تاریخ دائماً با انبیاء الهی مخالفت کرده‌اند.

طبیعتاً موفقیت‌های ظاهری کفار و مشرکین هم باید در همین فضا دید، موفقیت مخالفان توحید جز با سلطه و تضعیف دیگران محقق نشده، و اگر مستضعفین ملتزم به روح توحید در جوامع خود بشوند، طبقه‌ی سلطه‌گر و مستبد و استعمارگر وجود نخواهد داشت، و وقتی چنین طبقه‌ای نباشد، ضعیف و فقیری هم نخواهد بود.

خلاصه که این کتاب(مقاله) دید خواننده رو نسبت به دین و دنیا تغییر می‌ده.