حتماً شنیده‌اید که می‌گویند «زندگی سراسر رنج است»، «سختی‌هایِ زندگی پایان ندارد»، «دنیا سرایِ محنت است» و از این دست سخنان. در قرآن نیز آمده است: «به‌راستی که انسان را در رنج آفریده‌ایم» (۹۰: ۴). همچنین حضرتِ حافظ سروده است که: مجوی عیشِ خوش از دورِ باژگونِ سپهر / که صافِ این سرِ خُم جمله دُردی‌آمیز است.
باری، حقیقت این است که زندگیِ انسان توأم با رنج و مشقت است و او قادر نیست که بر این دردها فائق آید؛ اما حقیقتِ دیگر آنکه انسان می‌تواند دردها و مرارت‌هایش را تقلیل دهد و از شدّت‌وحِدّتشان بکاهد.
راهِ‌حلی که کتابِ حاضر برایِ این منظور پیش می‌نهد روی‌آوردن به سبکِ زندگیِ عقلانی است.
گلاره کارنما این سبکِ زندگی را، بنابر آموزه‌هایِ مصطفی ملکیان، بر ۱۹ اصل استوار ساخته است، که هرکدام از این اصولْ تحت‌عنوانِ دو ساحتِ درونی (ذهن) و بیرونی (رفتار) تعریف می‌شود. ساحتِ درونی و بیرونی نیز هریک انواعی دارند. ساحتِ درونی «باورها و اعتقادات» و «احساسات و عواطف و هیجانات» و «خواسته‌ها» را شامل می‌شود و ساحتِ بیرونی «حرف‌ها» و «کردارها» را.
        

          شبی در شهر کتاب رشت در قفسه‌های پسین دنبال کتابی با قیمت قدیم می‌گشتم که دختری وارد شد و رو به راهنمای کتاب‌ها گفت حالم بده، زود عصبانی می‌شم و شکست (عاطفی؟) خورده‌م و زیاد هم کتاب نمی‌خونم، دنبال کتاب خوبی می‌گردم که زیاد سنگین نباشه  و حالمو خوب کنه، چه کتابی پیشنهاد می‌کنین؟ فکر کردم اگر من جای راهنما بودم چه کتابی معرفی می‌کردم؟ این کتاب رو که شروع کردم ناخودآگاه یاد آن خاطره افتادم.
علارغم آنکه ممکن است اینطور به‌نظر رسد اصول مطرح شده در کتاب واضح‌اند یا سطحی، اما برای خود من بسیار معتنابه بود و عمیق. یعنی شاید باید عادت زندگی هر کسی باشد اینها، اما من خودم می‌دانم بسیار فاصله دارد سبک زندگی‌ام با این اصول. فی‌الجمله المنت لِلَّه.