بخشی از کتاب: «شما می‌دانید که در طبیعت، حرکت معادل انرژی است. هر نوع حرکتی را که در طبیعت در نظر بگیرید، معادل با انرژی است. و چون در داخل نفس آدمی، مجموعه‌ای از احساسات و تحرکات و تمایلات و اراده و همه و همه وجود دارد، مجموعه‌ی این‌ها انرژی خواهد بود...»
شاید میتوان گفت بالاترین لذت، آن لحظه‌ای‌ست که علم ما را به حقیقتِ عالم پیوند می‌زند. جایی که دانش، دستِ جان را می‌گیرد و به سمت آگاهی می‌برد.به همین خاطر من از مطالعه این کتاب بسیار بسیار لذت بردم.
شهید چمران در کتاب انسان و خدا، علم را تنها ابزار شناخت ماده نمی‌داند؛ او علم را پُلی می‌بیند میان عالم طبیعت و عالم معنا. چمران از قانون معروف انیشتین (E=mc² ) به سوی شناخت نفس انسان  پلی می‌سازد. در نظر او، منحنی هایپربول این بار به جای نشان دادن رابطه xوy ، رابطه جبر و اختیار را تشریح می‌کند.  به راستی چنین اتصال‌هایی را شاید فقط انسانی مانند چمران می‌توانست برقرار کند: دانشمندی مجاهد، عاشق و خداشناس.