«آنها در رژه‌اند»
عشق من
درمیان جا پاها، سلّاخی‌ها
گاه تو را، نان و آزادی را گم کردم
اما ایمانم را از کف ندادم
ایمانم به روزهائی که 
از میان تاریکی‌ها، ضجه‌ها و گرسنگی‌ها
حلقه بر درِمان خواهد کوبید
با دستانی همه از آفتاب ...
        

          عاشقانه‌های ناظم حکمت از ۱۹۳۷ تا ۱۹۶۰.
خودش در پیشگفتار چنین می‌گوید:
«من .... در شعر از عشق، صلح، انقلاب، زندگی، شادی، اندوه، امید و ناامیدی سخن می‌گویم. می‌خواهم هرآنچه که ویژه‌ی انسان است، ویژه‌ی شعر من نیز باشد.»