مردهاى ما از زنها و زنها از مردها و پدر و مادر از فرزند، كارفرما از كارگر و كارگر از كارفرما و حاكم از رعيت و رعيت از حاكم و تاجر از تاجر و عالم از جاهل و جاهل از عالم شكايت داريم و همه مى‌گوييم زمانه خراب شده. هيچ فكر نمى‌كنيم زمانه خراب نشده ما خراب شده‌ايم، ما آتشهاى فساد و فتنه را دامن مى‌زنيم و بالاخره خودمان هم مى‌سوزيم. يك عاملى از خارج نيامده، از آسمان خدا نفرستاده و از زمين هم بيرون نياورده است. آرى، همه اينها از وجود خود ما بروز و ظهور نموده. همان طورى كه خودمان آنها را آورده‌ايم، بايد خودمان بيرون كنيم. اين همه غيظ و غضب‌ها و فحشها كه به روزگار مى‌دهيم بايد به خودمان بدهيم. ببرى مال مسلمان و چو مالت ببرند بانگ و فرياد برآرى كه مسلمانى نيست.