رمان آن‌ها که به خانه‌ی من آمدند نوشته‌ی شمس لنگرودی به عنوان صد و دوازدهمین رمان مجموعه‌ی ادبیات امروز توسط نشر افق به چاپ رسید. از لنگرودی بیشتر از 20 جلد کتاب شعر موجود است. اما این رمان دومین رمان این نویسنده است که بعد از گذشت 20 سال از اولین رمانش به نام رژه بر خاک پوک (که در دهه‌ی 70 منتشر شده بود) منتشر می‌شود. رمان اول این نویسنده اثری غیرمتعارف و پر از گره‌خوردگی‌های جادویی بود که با زبان شاعرانه‌ی مولف هم در آمیخته بود، اما رمان جدید، زندگی و وضعیت تفکرات روشنفکران معاصر را در تقابل با جامعه‌ای نامتعادل به تصویر کشیده است. ابتدای داستان با این سطور شروع می‌شود: سه روز پس از انتشار کتاب رژه بر خاک پوک زنگ در خانه‌ام به صدا در آمد. تازه از سر کار برگشته بودم و ساعت شش عصر در نشر چشمه با دوستی قرار ملاقات داشتم. چند روز بود باران می‌بارید و هوا تاریک‌تر از همیشه به نظر می‌رسید. دیرم شده بود، اما نمی‌توانستم از خواندن مطلبی که در هفته‌نامه‌ی کادح چاپ شده بود، دل بکنم. 
شخصیت خود شمس لنگرودی در این کتاب حضور دارد و رمان به نوعی حدیث نفس این شاعر است. در رمان آن‌ها که به خانه‌ی من آمدند، کمتر می‌توان آن نثر تمثیلی و شاعرانه را دید و این اثر با تعریف کلاسیک از رمان نزدیکی بیشتری دارد.

یادداشت فائزه خابوری برای همشهری جوان، شماره 528، 16 آبان 1394
        

          راوی اول شخص داستان خود جناب لنگرودی است و به نوعی حدیث نفس است. روایتی گیرا با بهره گیری از ادبیات عامه و باور های کهن اما در قالبی مدرن. نگاه شاعرانه هم در فضاسازی ها و ساخت قصه و هم در لحن روایت به وفور دیده می شود
        

          🔹 کتاب آن ها که به خانه ی من آمدند

هنوز نمی‌دانم داستان این کتاب واقعا برای خودِ نویسنده اتفاق افتاده یا زاییده ی تخیل اوست؛ اما بسیار قوی و خواندنی است. شاید اگر به اجنه و موجودات ناپیدا و آنها که نامحسوس در زندگی ما اثر دارند، علاقه مندید؛ مطالعه ی این کتاب از نشر افق برایتان جذاب باشد. شمس لنگرودی ِ نویسنده؛ کتابی در حال و هوای اجنه نوشته و بعد از آن عده ای ناشناس به او مراجعه می‌کنند که چرا راجع به کسانی که اطلاع نداری کتاب نوشته ای؟ آنها تا خانه و محل کار و همه جا نویسنده را بدون اینکه دیده شوند دنبال می‌کنند و او را به مرز بدبختی و جنون و دربدری می برند و آخر سر هم معلوم نمی‌شود که کی هستند و حرف حساب شان چیست؟ اما همه جا هستند و همه ی زندگی شمس را زیر و رو و دچار سختی و عذاب می کنند.  قلم قوی و توصیفات عالی و خودِ کتاب یک دوره آموزش ِ نویسندگی است.

#معرفی_کتاب
#شمس_لنگرودی
#کتاب_آنها_که_به_خانه_ی_من_آمدند
#نشر_افق
#آخرین_کتابی_که_خواندم

        

          دوستش داشتم و شاید باز هم بعدها بخوانمش. 
اسمِ تمیزِ درستِ تمامی دارد. موضوعش مرا با خود می‌کشانْد؛ جن‌ها جناب شمس را رها نمی‌کنند! بدجور پیله کرده‌اند.
کلیشه و شعار و حرف‌های بزرگ‌بزرگ هم لابه‌لایش هست -که کاش نبود- یک جاهایی هم عجله داشته و تندتند گفته و گذشته -که کاش کشش می‌داد- 
می‌شود تأویلی سیاسی از قصه به دست داد. می‌شود هم هیچ پیِ تأویل نرفت و ظاهر متن را گرفت. می‌شود گفت داستانی است درباره‌ی قتل‌های زنجیره‌ای و آزار نویسندگان -با اینکه جمله‌ای در این باب نگفته- می‌شود از این تأویل شاکی شد و لذت قصه‌ی صرف را یادآوری کرد -ماجرای نویسنده و جن‌ها- بدون هیچ استعاره‌ و تمثیلی.
کتاب ساده‌ای است ولی از هر جایی که نگاهش می‌کنم، دوستش دارم.