بسم الله

یکی از جذابیت‌های کتاب برایم نوع تصویرسازی اش بود. البته جنس روایت هم به نظر مکمل خوبی برای این تصویر سازی بود.

عباس کیارستمی را دوست نداشته و ندارم چرا که معتقدم او دغدغه جامعه خود را نداشته است. در روزگاری که جنس دغدغه مردم از جنس درد و خون و غم بوده او خانه دوست کجاست می‌سازد و این دقیقاً یعنی عدم درک اقتضای زمان.
        

          کیارستمیِ لطیف😍🌾
        

          یکی از بهترین کتابایی که خوندم بود 👍
من خیلی دوستش دارم♥️
حتما بخونید✨️
عالییییییییییی🎈
        

          راستش این کتاب را در یک کتابفروشی و بطور مخفیانه‌ای خواندم😭😂 [امیدوارم حلال باشد.] اولش به قصد تماشای تصویرسازی های رنگاوارنگش سمتش رفتم و بعدش دیدنِ کلمه «عباس کوچولو» آن هم برای ابهتِ زیاد آقای کیارستمی، برایم بامزه جلوه کرد و مرا تا صفحه‌های آخر کشاند! 
آخرش هم نسخه سیمین دانشور را خواندم، یا بهتر بگویم تماشایش کردم.
در کل بنظرم خواندن قصه زندگی اسطوره‌های هنر و ادبیات ایران، آن‌هم اینجور بامزه دوست‌داشتنی است. و چرا که نه!