اشعار نزار قبانی را بصورت پراکنده در فضای مجازی دیده و خوانده بودم
امروز خیلی اتفاقی بعد از فعال کردن طرح بینهایت طاقچه چشمم به این کتاب خورد و شروع به خواندن کردم و زمانی که به خودم آمدم دیدم به انتهایش رسیده ام!
حتما بقیه کتابهای قبانی را میخوانم
اشعار و کلماتی پر از حس!دو شعر آخر این کتاب فوق العاده بود و باعث شد با چشمانی تر کتاب را تمام کنم!
          

            عشقت به من آموخت که غمگین باشم
بانوی من
عشقت مرا به شهرهای اندوه درآورد
و انسان بدون اندوه
تنها خاطره‌ای از انسان است...ه

ترجمه ضعیف، خیلی