من با کتاب‌هام زندگی می‌کنم 
تا جایی که بتونم با خودم همه جا میبرمشون و با اینکه فرصت ها کم و محدود ولی هر زمان کوچکی ام که بدست بیارم
میخونمشون<:
درسته روندم کند شده و کم کاری می‌کنم
ولی همین ریز ریز خوندنا ام داره بهم حال میده
از اونجایی که یکی از شهر های مورد علاقم رشت
و اون حس و حال قشنگ درکش می‌کنم 
یه وایب تازگی و قشنگی بهم می‌ده
و مرد داستان رو می‌فهمم
همه اینا دست به دست هم داده
تا منی که توی سال جدید مخصوصا کند شدم رو به سوی پیشرفت توی خوندن کنه.
<:
        

          هنوز خیلی درک نکردم این کتابو ولی به هر حال اینا نظرای منن.

راستش تو زمان حال و گذشته اتفاق میفته. راوی اصلی داستان هم شخصی به سامانه که سرسوزن برام مهم نبود چی به سرش میاد چون حداقل برای من عمقی نداشت. کاملا نسبت بهش بی تفاوت بودم و اگه خیلی بخوام راستشو بگم ترجیح میدادم داستان فقط تو زمان گذشته میموند و همون داستانا رو دنبال می کردیم.

زمان گذشته‌ش اما برای من خیلی جذاب تر بود، شاید چون کلا اون فضای روستایی و آدمای روستایی رو توی داستانا خیلی دوست دارم. روابط بین آدما که بر اساس مصاحبه ای که از نویسنده عزیز خوندم یکی از حرفای مهمیه که کتاب میخواد بزنه خیلی جاها منطقی نبود. مثلا این حد از کینه دو تا برادر سر موضوع مطرح شده تو داستان، هیچ جوره منطقی نبود. هیچ تمرکز خاصی روی نشون دادن عمق این روابط (چه خوب و چه بد) نشده بود و من خیلی از جاها اصلا یادم می‌رفت کی به کیه چون برام مهم نبودن.