در طول خوندنش لذت بردم و انتظار پایان جذاب‌تری داشتم.
        

          از مشهورترین رمان‌های ترومن کاپوتی. «گزارش واقعی از یک جنایت امریکایی» همان کاری است که ترومن کاپوتی برای نوشتن کتاب انجام داده است. او برای نوشتن تابوت‌های دست‌ساز فرصت‌طلبانه در غیرانسانی‌ترین ماجراهایی که رخ می‌داد حاضر می‌شد و با استفاده از هوش سرشارش هرآنچه را می‌دید با حافظه‌ی خارق‌العاده‌اش ثبت می‌کرد. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
        

          یه روایت ساده از یه پرونده ی جنایی بی‌سرانجام
که همون ساده و بی‌سرانجام بودنش خوندنی‌اش کرده بود.
شخصیت پردازی‌ها و پایان خیلی خوبی داشت.
        

          انتظار داشتم هیجان بیش‌تری داشته باشه ولی تمام داستان از همون اوایل کتاب مشخص بود؛ با این‌حال نثر نویسنده اون‌قدر جذاب بود که مشتاق بودم تا آخر بخونمش. پایان‌بندی با این‌که روشن و قطعی نبود خیلی به دلم نشست.
        

          داستان کتاب از این قراره که یه سری قتل زنجیره‌ای اتفاق افتاده/می‌افته که قبلش یک تابوت کوچک دست ساز به مقتول میرسه که عکسی از مقتول داخل تابوت هست و این عکس رو مقتول هیچوقت ندیده‌. شیوه‌ی روایت که هم داستان‌گونه و هم مستند هست جالبه اما اینکه پایان ماجرا بیش از اندازه بازه یکم اذیت میکنه. کتاب رو خوندم میخواستم ۳ ستاره بدم اما بعد یه نمایش رادیویی صوتی ازش گوش دادم از اونم خوشم اومد یه ستاره یه خاطر نمایش میدم مجموعا ۴، خیرش رو ببینید.ه
        

          «کاپوتی» همه چیز را آن‌طور که در اطرافش دیده به نگارش می‌آورد.
        

          نمایشنامه طور
میخکوب کننده
و واقعیه واقعیه
یه سری دوستان از باز بودن آخر داستان ناراضی بودن ولی در حقیقت شاید نویسنده هر چی که میدونسته رو نوشته
        

          🤦🏽‍♀️ کتاب کلا ۱۰۰ صفحه است و من بعد از خوندنِ صفحه اول رسیدم به صفحه ۷۰ 👌😊 جذاب و گیرا،  ترجمه عالی بهرنگ رجبی،  این کتابو دوست داشتنی کرده، البته من ژانرش رو دوست دارم و علاقه ام داستان هایی براساس واقعیت هست که شامل این کتاب میشه. در کل تمامِ مدت لذت بردم تا اینجای داستان😍
        

          نقطه‌ی ضعف و نقطه‌ی قوت این کتاب به نظر من یک چیز بود؛ واقعی بودن!
        

          داستان جنایی خوب و جذابی بود، قتلهایی مرموز با روشهایی ماهرانه و ترسناک .در عین حال که شناسایی قاتل به نظر قابل حدس می آمد ، اما باز هم اثبات آن کار ساده ای نبود و شاید به همین علت آخر داستان باز باقی ماند...