کتاب دبلیو یا خاطره کودکی نوشته ژرژ پرک نویسنده فرانسوی است که اخیرا توسط نشر رایبد و با ترجمه روان سپهر یحیوی و  کیفیت چاپ مناسب وارد بازار کتاب ایران شده.این مجموعه کتاب‌های نشر رایبد تحت عنوان اتاق راوی، زیر نظر آقای اصغر نوری ، مترجم و نمایشنامه نویس تئاتر چاپ میشه که در واقع آقای نوری دبیر این مجموعه است.این کتاب رو میشه هم داستان دونست و هم اتوبیوگرافی خود نویسنده. در واقع هر دو رو به صورت موازی جلو میبره. کتاب از دو بخش کلی تقسیم شده. در بخش نخست علاوه بر خاطرات کودکی نویسنده ما با یک داستانی مواجه میشیم که راوی داستان هویت یک کودکی رو بهش بخشیدند و حالا اون کودک ناپدید شده. فردی مرموز راوی رو پیدا می‌کنه و قضیه رو برای او تعریف می‌کنه. بخش دوم کتاب هم از دو قسمت موازی تقسیم شده. یک قسمت که باز خاطرات نویسنده است که در بخش‌های چند صفحه‌ای می‌خونیم و قسمت دیگر که در واقع داستان محسوب میشه و زاده تخیل نویسنده است ما با جزیره ای به اسم دبلیو آشنا می‌شیم. این جزیره قوانین سفت و سخت ورزشکاری داره.در ابتدا همه چیز عادی به نظر میرسه ولی در ادامه متوجه می‌شیم که چه قوانین ظالمانه ای وضع شده و در نهایت این جزیره که نامش دبلیو است، یک شکلی از اردوگاه های کار اجباری است که نویسنده با استفاده از تخیل خودش سعی کرده اون رو نشون بده. توصیفات این بخش و توضیحاتی در مورد قوانین به کارگیری شده برای ورزش اهالی جزیره به نظرم زیاد بود و همین باعث شد برای من قسمت دوم کتاب، کمتر دوست داشتنی باشه نسبت به بخش نخست. در ابتدای کتاب مترجم یه شرح مختصری از زندگی و آثار ژرژ پرک و اینکه کدوم آثارش در ایران ترجمه شده‌اند داده که مطالب مفید و مناسبی بود و داده‌های لازمی در مورد این نویسنده فرانسوی به مخاطب ارائه کرده. بعد از مردی که خواب است، این دومین اثری بود که از این نویسنده می‌خوندم. با ادبیات فرانسه، حالا حالاها کار دارم....
        

          از جامانده‌های سال گذشته.
بسیار زیاد فاز ژرژ پرک رو گرفتم. با امثال پرک می‌شه فهمید که فرم در نوشتار چطو نمود پیدا می‌کنه. به نظرم بسیار کار قوی و خفنی بود.