اسلام دینِ زندگی است، اما زندگی تهی از شرف و آزادگی و عزت را مرگ می‌شمارد. دینِ عقلانیت است، اما با نفسانیتی که خود را عقلانیت می‌نمایاند و دست مایه‌ی همان کسانی است که پیامبران خدا را مجنون می‌خواندند مبارزه می‌کند. دین اتحاد و برادری و صلح جهانی است اما اتحاد ظالم با مظلوم و فشردن دست جلاد بر سر جنازه‌ی شهیدان عدالت را خیانت می‌شمرد. دین واقع‌بینی و حسابگری است اما توجیه ستم‌های جهانی به نام واقع‌بینی را گناه می‌داند. دین احکام جاودانه است، اما جمود و قشری‌گری را نمی‌پذیرد. دین اجتهاد و نواندیشی است اما بدعت گذاری و التقاط را رد می‌کند. دین گذشت است، اما ظلم و ذلت را مجاز نمی‌داند. دین تمدن و علم و آبادانی است، اما علمی را که وسیله‌ی بردگی و کشتار ملت‌ها و تمدنی را که دستاویز تحقیر انسانهاباشد، جهل و وحشی‌گری می‌شمرد. دین جهاد است اما جنگ بی‌منطق و قدرت طلبانه را جهاد نمی‌نامد. دین عزت و قدرت و حاکمیت است اما این را دست مایه‌ی توجیه وسایل ناشرافتمند نمی‌سازد. این موارد اعم تفاوت‌های اسلامی ناب محمدی با اسلامی است که با ستمگران جهان سر سازش دارد و اسلامی آمریکایی خوانده می‌شود. بیست و دومین ره‌نامه با محوریت این موضوع و بیانات مقام معظم رهبری پیرامون «اسلام ناب  و اسلام آمریکایی» است.