هم مراجع و هم مشاور با آگاهی از این واقعیت که مشاوره از لحاظ زمانی تجربه‌ای محدود است، خود به خود انگیزه می‌یابند. این آگاهی شبیه به آگاهی جوانی است که در سی‌سالگی متوجه می‌شود نمی‌تواند تا آخر عمر فردی جوان با آینده‌ای درخشان باقی بماند. برخی مشاوران به‌ویژه تعداد جلسات مشاوره را محدود می‌کنند تا هم خودشان و هم مراجعان از محدودیت زمانی بیشتر آگاه شوند و از جلسات حداکثر بهره را ببرند.

پایان مشاوره یا روان‌درمانی، ابزاری است برای حفظ تغییرات به‌دست‌آمده و تعمیم مهارت‌های حل مسأله که در طول مشاوره حاصل شده است/ مشاوره موفقیت‌آمیز در نحوه تفکر، احساس و عمل مراجع به تغییرات عمده‌ای منجر می‌شود/ این تغییرات در طول مشاوره تمرین می‌شوند، اما باید در دنیای واقعی نیز مورد استفاده قرار گیرند/ پایان مشاوره برای این کار یک فرصت عالی فراهم می‌آورد. مراجع همیشه می‌تواند برای فالوآپ به مشاور مراجعه کند، اما پایان در واقع آغاز استقلال است.

پایان مشاوره نوعی یادآوری درباره رشد مراجع است. مشاوره مهارت‌های جدید یا روش‌های متفاوتی در اختیار مراجع قرار می‌دهد تا درباره خود فکر کند.

فرایند پایان چند عملکرد دارد. اولاً، پایان به معنای اعلام خاتمه یک کار یا فعالیت است. زندگی مجموعه‌ای از سلام‌ها و خداحافظی‌هاست؛ سلام‌ها به هنگام تولد شروع می‌شوند و خداحافظی‌ها در زمان مرگ به پایان می‌رسند. در فاصله بین تولد تا مرگ، افراد به انواع مختلف تجربیات وارد می‌شوند و از آن‌ها بیرون می‌آیند. به عبارت دیگر، بزرگ‌ترین سلام، تولد و بزرگ‌ترین خداحافظی، مرگ است. بین این دو، مجموعه‌ای از سلام‌ها و خداحافظی‌های ریز و درشت و مملو از تجربیات مختلف وجود دارد. برخی از این تجربیات عبارتند از شغل‌های مختلف، روابط میان فردی و اجتماعی، و مراحل مختلف زندگی. رشد و سازگاری در گرو این است که چگونه می‌توان از تجربیات حداکثر استفاده را کرد و از آن‌ها مطالبی را یاد گرفت. برای یادگیری مطالب جدید، تجربهٔ قبلی باید کامل شود. پایان یعنی فرصت داشتن برای خاتمه دادن به تجربه یادگیری به شیوه‌ای صحیح و مناسب، چه در سطح شخصی و چه در سطح حرفه‌ای. در مشاوره، پایان صرفاً نشان‌دهندهٔ خاتمه یافتن مشاوره نیست؛ در واقع، پایان نوعی انگیزه است.