سبک گوتیک عاشقانه از زمان نوجوونی برام جذاب بوده و هنوزم هست. شخصیت‌های مرموز، طبیعت فوق‌العاده توصیف شده، عمارت های رازآلود و بی‌نهایت زیبا و عشقی که اینجا اتفاق میوفته. 
چیزی که دافنه دوموریه رو از سایرِ نویسنده‌های گوتیک عاشقانه متمایز میکنه، قدرتش توی به تصویر کشیدن روند عاشق شدن شخصیت هاست. هم توی رمان ربکا و هم این رمان شما کاملا به شخصیت اصلی داستان حق میدید که عاشق شوند. 
شخصیت‌های این کتاب رو خیلی دوست داشتم. تا صفحه آخر نتونستم پایان رو پیش بینی کنم و کاملا با احساسات فیلیپ همراه شدم.
با همه این‌ها در مقام مقایسه، فکر میکنم که رِبِکای دوموریه قدری قوی‌تر بود و بنیه‌ی داستان قَدَر تری داشت.  

من این نسخه رو نخوندم. نسخه‌ای که خوندم ترجمه مینا صفار و  از نشر جمهوری بود و ترجمه، ویراستاری و طراحی جلدش واقعا ضعیف بود و کمی از  لذت داستان کم میکرد.