بسم الحق؛
از 5 داستان این مجموعه، داستان های «صورت» و «نفرت، دوستی، خواستگاری، عشق، ازدواج» را به لحاظ ایده پسندیدم. اما همین دو داستان (جدا از ایده) و سه داستان دیگر (به طور کل) حوصله ام را سر بردند از بس که پر بودند از گزافه گویی های بی ربط و توصیفات بی تاثیر در پیشبرد داستان. جالب اینجاست که در مقدمه آمده که خانم نویسنده بارها با غول های ادبی از قبیل چخوف، تولستوی، فلوبر و... مقایسه شده!!
ترجمه ی ضعیف و ناشیانه ی مترجم نیز عامل دیگری بود برای اینکه خواندن این کتاب سه ماه (4 روز کم) به درازا بیانجامد.
        

          🌱که سرنوشت چه در چنته دارد، برای من، یا برای تو… 

آلیس مونرو، نویسنده‌‌ای کانادایی که جایزه‌های متعددی بُرده از جمله جایزه‌ی نوبل ادبیات ۲۰۱۳. به داستان‌های کوتاهش معروفه و یکی از تواناترین نویسندگان این قالب محسوب میشه. ویژگی اصلی نثرش تأکید بر محل وقوع داستان و شخصیت‌های پیچیده‌ی زنانه. ازین جهت با چخوف مقایسه میشه که مثل آثار اون، خط داستانی درجه دوم اهمیت رو داره، تقریبا اتفاق خاصی در داستان‌ها رخ نمیده و اغلب یک تلنگر باعث دگرگونی زندگی شخصیت‌هاش میشه.

کتاب رؤیای مادرم شامل پنج داستان کوتاهه: رؤیای مادرم/ صورت/ کوئینی/ تیر و ستون/ نفرت،دوستی،خواستگاری، عشق و ازدواج، که از مجموعه‌‌های متفاوتی از آثار مونرو، انتخاب شدن.
بین این داستان‌ها، دوتای اول رو خیلی دوست داشتم! مخصوصا که راوی اولین داستان، نوزادیه که در شکم مادرشه و در طول داستان بزرگ میشه.

سبک نوشتاری مونرو با نگاه روان‌شناسانه گره خورده. آرام و با جزئیات دقیق شروع میکنه و کم‌کم به اصل داستان میرسه و تقریبا هر پنج داستان با همین شیوه جلو میره. اما آهسته بودن ریتم شمارو خسته نمیکنه و برعکس هرلحظه کنجکاوتر میشین!

شروع نویسندگی مونرو در دوره‌ای بوده که نوشتن کار مردانه‌ای محسوب میشد. به همین‌خاطر اکثر شخصیت‌هاش (نه همشون) زن هستن؛ ساکت، چندلایه و حتی شاید درون‌گرا که باعث میشه  “غرق شدن در افکار” و “سفر به گذشته” خیلی بیشتر از دیالوگ‌ها باشه..

میشه گفت موضوع اکثر داستان‌های مونرو از زندگی خودش نشأت گرفته و شخصیت‌هاش مثل خودشن. از همین جهت توجه زیادش به “تنهایی” قابل تأمله. این تنهایی چه در شخصیت‌های جوون و چه در سن بالاترها وجود داره. درواقع تنهایی جزء جدانشدنی از داستان‌ها و شخصیت‌هاشه.
🌱او واقعاً دلسردتر از آن بودكه اشتباه او را تصحيح كند. از همان كودكى از درک شدن توسط ديگران به كلى دلسرد شده بود.

و در نهایت به نظرم متن به اندازه کافی روان نبود! شاید بخاطر ترجمه‌ی خانم علیدوستی و یا شاید سبک مونرو. نمیدونم! چون کتاب دیگه‌ای ازش نخوندم درین مورد صاحب‌نظر نیستم..( ･_･)σ

اگر به داستان کوتاه علاقمندین این کتاب مناسب شماست. باتوجه به اینکه داستان‌هاش از مجموعه‌های مختلفی انتخاب شدن برای شروع آثار مونرو هم میتونه گزینه‌ی مناسبی باشه :).
▫️«رویای مادرم» داستانی‌ست از مجموعۀ «عشق یک زن خوب»که در سال 1998 به چاپ رسیده.
 ▫️«صورت» داستانی‌ست از مجموعۀ «خوشبختی زیادی» منتشر شده در سال 2009.
▫️و داستان‌های «کوئینی»، «تیر و ستون» و «نفرت، دوستی، خواستگاری، عشق، ازدواج» از مجموعۀ «نفرت، دوستی، خواستگاری، ازدواج» انتخاب شدن. مجموعه‌ای که در سال 2001 منتشر شده.
        

          داستان‌های آلیس مونرو جزو جذاب‌ترین داستان‌های کوتاهی هستن که خوندم.
شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی که تو ذهن موندگار می‌شن.
داستان‌هایی که حول مشکلات و عواطف زنان می‌چرخه. قطعا برای خواننده زن به دلیل همذات‌پنداری جذابیت زیادی داره و برای مخاطب مرد به سبب شناختی که می‌ده.

مونرو سال ۲۰۰۹ جایزه من‌بوکر می‌گیره، سال ۲۰۱۲ جایزه او.هنری و سال ۲۰۱۳ نوبل ادبیات.
خیلی‌ها با چخوف مقایسه‌اش می‌کنن.