داستان جالبی بود و شباهت پیرمرد به آدم‌برفی،  دست‌مایه‌ی خوبی شده بود تا قصه حولش ساخته شود. تعداد زیاد بچه‌ها و فضای داستان که هم در متن و هم در تصاویر هماهنگ پیش می رفت، یادآور سال‌های دور بود و بی آن که اشاره‌ی مستقیمی به آن دوران شود، ستینگ جذابی در خدمت متن می ساخت.
وجود نتیجه‌گیری و آوردن ایده‌ی معنایی در پایان کتاب برای من و احتمالا بچه‌های این دوره و زمانه، کمی خارج عرف امروز است اما گمان نمی‌کنم دافعه ایجاد کند.
        

          قصهٔ لطیفی بود. ارتباط عاطفیِ بچه‌ها با پدربزرگ و آدم‌برفی ماجرای جالبی رو رقم زده که مرحوم باغچه‌بان با ذوق و قریحه به نگارش درآورده.
        

          ممنون از هدی :)
        

          سرت رفت و کلاهت موند
بابابرفی، بابابرفی!
دلت شد آب و آهت موند
بابابرفی، بابابرفی!
دو چشم ما به راهت موند
بابابرفی، بابابرفی!