اگر تا حدی اهل دیدن فیلم و سریال باشید ، درباره ی سریال handmaid's tale شنیده اید، اگر شنیده باشید پس با نوع قلم و دنیای اتوود آشنایی دارید.
خانم اتوود در خلق دنیاهای خیالی چیره دست هستند، جوری که شما رو انگشت بر دهان باقی خواهد گذاشت، دنیای خیالی اتوود ملغمه ای از وهم و واقعیت و آینده نگری و ترس های بشریت است ، اگر از این نوع روایت ها لذت میبرید، کارهای اتوود رو دنبال کنید
        

          آه از احساسات متناقض! قلبم می‌کوبید وقتی از تکثیر جوجه‌های یک سر و چند سینه و ران می‌خوندم، وقتی از تولید انسان‌نماهایی عاری از هر ویژگی منفی، خشونت، کینه و حتی بدون درک هنر و دین و مرگ و ... می‌خوندم، وقتی از اعتقادشون به بازگرداندن هر آنچه گرفتیم به دریا و زمین می‌خوندم. رمانی که درک بی‌اخلاقی‌های بشر و تکنولوژی توی هر جمله‌اش وجود داره، فلسفه‌ی انتهای زندگی بشری روی این کره‌ی زمین رو این‌بار جور دیگری بیان می‌کنه که در نهایت نمی‌تونی تصمیم‌ بگیری خوب شد که انسان‌ها از بین رفتند و کریک‌زاده‌ها موندند یا نه؟

اما باید بگم متن کتاب گیج‌کننده است و شاید دوست داشتم وقتی از آینده‌ای غیرملموس صحبت میشه، پیچیدگی‌های نوشتاری و عقب و جلو بردن زمان داستان کمتر اتفاق بیافته، داستان هم کمی کوتاه‌تر می‌شد روایت بشه و ۵۰۰ صفحه درد کشیدن خواننده از پایان‌ جهان انسانی کمی زیاد بود.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

خیلی دلم میخواد با گفتن این جمله که این کتاب یه زباله‌ی اخر الزمانیه خودم رو خلاص کنم اما وجدانم اجازه نمیده بدون دلیل اوردن از کنارش رد شم.

کتاب پیش رو  یه داستان شسته رفته‌ی آخر الزمانی داره که همون اول میگه بشریت نابود شده جز یه نفر که اونم جزو دست اندرکاران این نابودی بوده و حالا تنهای به سرش زده و خاطرات گهربارش رو با ما به اشتراک گذاشته.


کتاب صحنه جنسی( همه مدلش) زیاد داره و‌حتی سانسور هم نتونسته کاریش بکنه. یه بخش از کتاب به صنعت پورن کودکان اختصاص داده شده و توضیح میده که بچه‌ها رو بعد از خریداری می‌برن و کلی بلا ملا سرشون میارن.منتهی جالب بود برام دختر داستان نه تنها بدش نمی‌یومد که همکاری میکرد و با لذت هم برای بقیه تعریف میکرد( شخصیتش خیلی نچسب بود برام)
دوتا پسرای داستانم که هر کی یه طور گرفتاره و‌جفت‌شون معتاد به روابط نامشروع و این چرت و‌پرتان.

کتاب از اختراعات بشر میگه که چطور حیوانات و بعضا انسان ها رو دستکاری نژادی کردن که از این بخشش می گذرم( به شدت چندش و تهوع اور بود،به ویژه دستکاری نژادی انسانها)

والا خوشحال شدم بشریت نابود شد و اینا ریشه‌شون از رو زمین کنده شد،کاش زودتر مقطوع النسل میشدن اینقدر روان‌ منو به بازی نمی گرفتن.

تاکید اتوود بر یک جامعه کاملا اومانیستی_تجربه‌گرا_حسی بود. فضای کتاب خاکستری و غمبار بود و احساسات کاراکترت به شدت قابل لمس و در دسترس بودن.
شاید اتوود می‌خواسته از مافیایِ دارو بگه منتهی قلمش جاهای دیگه بیشتر چرخیده و‌هنرنمای کرده.

پ‌ن¹: کتاب رو توصیه نمیکنم، خوندنش نفع خاصی نداره
پ‌ن²:اسم کتاب در واقع کریک و اوریکسه( دوست شخصیت اصلی و اون دختره که توی فاحشه خونه‌ها می چرخید)