کتاب کثیفیه...
اعصاب می خواد خوندنش...
تخیل و ترس امدم رو به بدترین شکل ممکن به بازی می گیره...
گاها چندشناک میشه اوضاع...
مجموعه چند داستان کوتاه کثیف در ۱۲۰ صفحه...
نمی دانم شاید در این روزهای سخت و سرشار از نگرانی نباید سراغش می رفتم...
از کتابخانه برداشتم تا فراموش کنم اوضاع را ولی بدتر شد... خیلی بدتر...
        

          این کتاب، یک مجموعه داستان از ایشی‌گورو بود که خوندنش زیاد طول نکشید. داستان‌هاش همه شوکه‌کننده و سم بودن 😐😂آخه مثلا یک بچه مدرسه‌ای قاتل بود و از این قبیل جریانات. و خب خوندنش خالی از لطف نبود‌‌ اما اصلا درک نمی‌کنم چرا برنده جایزه نوبل شده. کاش معیارهاشون برای جوایز نوبل رو بگن خیلی مغزم درگیرشه.
و همین دیگه راجع به خود داستان‌ها حرفی ندارم.
        

          این کتاب رو با معرفی یکی از دوستان و بدون اینکه در موردش پرس و جو کنم خریدم چون میخواستم کتابی از این نویسنده رو امتحان کنم و اما موقع خوندن تازه فهمیدم داستان کوتاهه
و بااینکه قلم نویسنده خوب بود اما به طور کلی به خاطر کوتاه بودن داستان و پایان باز اصلا باب میل من نبود 
داستان ها اکثرا پس زمینه ی جنگ ژاپن رو داشتن 
و همینطور زمینه ی تاریک و غم آلود و یکی دو تا هم جریان کمی دهشتناک مخصوصا داستان مسمومیت