کتاب حاضر از آخرین آثار هوسرل است که به نوعی جمع بندی آرای گستردة اوست. اهمیت هوسرل و آثار او به  علت تاثیر عمیقی است که روش پدیدارشناسی بر فلسفه های بعد از خود از یک طرف بر هایدگر و اگزیستانسیالیست ها و از سوی دیگر بر فلسفة تحلیلی و حتی پوزیتیویست ها ـ گذارد و مطالعة فلسفة قرن بیستم بدون توجه با او را ناممکن کرد. در این اثر مراد هوسرل این است که بستر فرهنگی خاص علوم را همراه با تحولات خاص آن در اروپا مورد اشاره قرار دهد. یعنی این علوم در بستر فرهنگی خاص زاده شده و رشد کرده است که در فرهنگ های دیگری مانند فرهنگ چینی، آفریقایی و... نمی توانست ظاهر شود. هوسرل به علم یونانی اشاره دارد و مدعی است که این ارثیه بدون کم و کاست با بنیان گذاری رنسانس به گالیله به ارث رسید. و گالیله توانست تحولی نوین و بی سابقه را درفرهنگ اروپایی ایجاد کند و روش علمی و فلسفی اروپایی هر روزه در جهان گسترش یافت. هوسرل نتیجه گیری می کند که علوم جدید از آن نظر که خاستگاهش در فلسفة یونانی است و در اروپا رشد و نمو کرده علوم اروپایی است. وی در کتاب حاضر طی سه بخش تحلیل نوینی از علوم اروپایی، مشکلات آن و راه حل برای این مشکلات ارائه می کند. هوسرل سعی دارد تغییری خاص و منحصر به فرد از ماهیت و ذات علم چون پدیدار عرضه کند  و ذات علوم جدید را چون پدیداری با مکانیسم درونی آشکار سازد و مشکلات بنیادبرانداز آن را ناشی از غلبة مذهب اصالت طبیعت می داند، و اشاره دارد که این مذهب نمی تواند به خاطر تعارض با آزادی انسان، امکان های استعلایی ذهنیت را دریابد.