این نمایش رو در تماشاخانه ایرانشهر دیدم. با کارگردانی کوروش سلیمانی و بازیگری کوروش سلیمانی، بهنام تشکر و رامین ناصر نصیر. باید بگم واقعاً بی‌نظیر بود؛ چیدمان صحنه و دیالوگ‌ها خیلی دقیق و بر اساس اصلِ نمایشنامه بود👌🏻.

داستانِ دو رفیق چندین و چند ساله با گرایشِ سوسیالیستی که یکی نمایشنامه نویسه (مارتین) و دیگری بازیگره (دنی). قصه ازونجایی شروع میشه که دنی میخواد خونه‌شو بفروشه و منتظر خریداره؛ از مارتین هم دعوت کرده که زمانی که خریدار (دووال) میرسه به خونش، اونجا باشه و یکم از استرسشو کم کنه..

کلودل، انواع جنبه‌های یک شخصیت رو بلافاصله بعد از هم به نمایش میذاره و با اضافه کردنِ چاشنی طعن و طنز با تناقضات کلامی و تیکه‌ها یه نمایشِنامه‌ی عالی می‌سازه.

اما به نظرم هسته‌ی اصلی این نمایشنامه، بُعد سیاسیشه. چون خیلی از مکالمات حالت سیاسی داره و در مورد انتخابات آینده‌ی فرانسه صحبت می‌کنند. با توجه به جبهه‌ی خودشون، جبهه‌ی مقابل رو می‌کوبن و خوشحالن که این‌بار احتمال زیاد، برنده‌ی انتخابات حزب اوناس!

خلاصه خوشبحالِ فرانسویا =( . کاش که ماهم در‌کشورمون اِنقدر آزادی داشتیم که در‌ مورد افراد سیاسی بشه انقدر راحت صحبت کرد، کتاب و نمایشنامه نوشت. قطعاً میشه خیلی راحت موضوعات رو به مردم عادی و حتی بی‌سواد فهموند و در نتیجه تصمیم جمعی و سرنوشت بهتری برای کشور ساخت. 
✖_✖
┌∩┐ 


❌⚠️ احتمال لو رفتنِ داستان:
یعنی این دو تا رفیق، به معنای واقعی کلمه عالی بودن😂 تو این ۸۰ صفحه هزاااار بار قهر کردن، از هم ناراحت شدن، تیکه انداختن، همو ستایش کردن.

دووال رو هم میشه نمادی از مردم عادی و ساده‌لوح دونست که به حزب خاصی تعلق ندارن و شرافتمندانه به دنبال یک زندگی عادی هستند (◐.̃◐).

چیزی که من از بُعد سیاسی این نمایشنامه دریافت کردم🤷🏻‍♀️ اینه که کلودل میخواد بگه این حزب‌ها هردو شون فقط حرف می‌زنن، وعده میدن و مسبب تمام اتفاقات رو دیگری میدونن (چیزی که به نظرم خیلی عمومیت داره و تو اکثر کشور‌ها اتفاق افتاده) :
🌱 ژیسکار به میتران در مناظره‌ی ریاست جمهوری سال ۱۹۷۴: «شما مردی هستید که دورانش گذشته.»
هفت سال بعد، در مناظره‌ی ریاست جمهوری سال ۱۹۸۱ میتران به ژیسکار: «باعث تأسف است که در این مدت شما به مردی که دورانی ندارد تبدیل شدید.»
اما سوسیالیست رو بیشتر زیر سؤال می‌بره. اول کتاب، دن و‌ مارتین خوشحاان که حزب اونا رأی میاره و می‌تونن زندگی راحت‌تری داشته باشن و کلی شعار تغییر، صداقت، انسان‌گرایی میدن و با فساد، کلاهبرداری و سوءاستفاده‌گرها خداحافظی میکنن، ولی در نهایت از سادگی دووال سواستفاده میکنن، سرش کلاه میذارن و خونه رو بهش می‌فروشن.
        

          به این علت که به دو سری اجرای توافق نامه از کوروش سلیمانی نرسیدم ، کتاب رو خریدم تا ببینم چه نمایشنامه ای است که آنقدر ازش تعریف می شود .
نمایشنامه یک داستان نمادین از دنیای حقیقی و جامعه سیاسی کنونی است با شخصیت پردازی های قابل تامل .
با اینکه کتاب رو به پایان نرسوندم و هنوز حدود ۲۰ صفحه مانده ، اما نتوانستم به اشتیاقم جهت توصیه خواندن این نمایشنامه بگذرم .