به نام خداوند لوح و قلم


خب داستان راجب یک زن و مردی هست که سی ساله هم رو ندیدن و هر دوتاشون با فرد دیگری ازدواج کردن و بچه دار شدن  و بعد اون سی سال به طور اتفاقی توی هتلی که اونجا با هم خیلی خاطره دارن همو میبینن و به این فکر می افتن که چه عواملی(مثل عوامل ماورا الطبیعه ) میتونن عامل این اتفاق باشن.


خب شخصیت پردازی خیلی خوب بود ولی بچه ها و زن استین و شوهر سولرون خیلی نامهم نشون داده شده بودن با اینکه این دو نفر به هم پیام میدادن ولی خب بد نبود که یه تاثیراتی رو هم بر اونها گذاشته باشن و توی پیام هاشون اشاره بیشتری میکردن(مخصوصا استین)


نثر روون بود ولی یه جاهایی که راجب کیهان و اینا حرف میزدن یکوچولو گیر داشت ولی خب متن در حالت های عادی روی چشم می لغزید و خوب بود.


داستان و ایده قشنگ بود و تعداد صفحه ها نسبت به ایده خوب بود. 

فقط آخرش از ۲۰ ۳۰ صفحه قبل یه کوچولو قابل پیش‌بینی بود.

به جز این نکته ای نداشت و خوب بود همه چیش و چیز بدی هم نداشت ولی خب یکم سلیقه ای بود با توجه به رگ فلسفی بودنش.

در کل؛

نیم ستاره برای شخصیت پردازی کم شخصیت های فرعی
و نیم ستاره برای قابل پیش‌بینی بودن و متن یه کوچولو یا روون 
کم میشه که میشه ۴ ستاره
و اینکه اگه فلسفی دوست دارید به شکل رمان پیشنهاد میشه یه رمان کوچولو