مریم زندی یکی از شناخته شده ترین عکاسان ایران است  آنهم نه فقط در چارچوب مرزهای جغرافیایی که در فراسوی آن‌ها.
او با ثبت هزاران تصویر از اتفاقات پیش و پس از انقلاب۵۷، گام مهمی در اعتلای عکاسی مستند سیاسی-اجتماعی برداشت و پس از گذشت قریب به چهاردهه آن‌ها را در کتابی به همین نام(انقلاب۵۷)منتشر کرد. از آنجا که انتشار واقعیت به مزاج خیلی‌ها خوش نمی‌آید، بسیاری از تصاویر در نتیجه فرآیند کسب مجوز به دست نهاد ممیزی از مجموعه کنار نهاده شد(که البته انتظاری جز این نمی‌رود). با این همه بی‌شک همین تصاویر منتشر شده را باید غنیمت به شمار آورد. 
کتاب حاضر با عنوان "حکومت۵۸‌"، ادامه کتاب پیشین با عنوان " انقلاب۵۷" است و از دوران بهمن ۵۷ تا رویداد انقلاب فرهنگی را شامل می‌شود.
در این عکس‌های سیاه و سفید که برخلاف رنگشان بسیار هم‌زنده هستند روزهای پر تب و تاب انقلاب را می‌توان لمس‌کرد؛ روزهایی که هنوز تنور انقلاب گرم بود و خیابان‌ها محل سهم خواهی اقشار و احزاب مختلف. 
برخی عکس‌ها اختصاص به دیوارنویسی‌ها و پوستر‌ها و طرح‌های گرافیکی یافته است که به روشنی در آن‌ها می‌توان ردِ سرخ‌رنگِ چپ‌ را مشاهده کرد.
آن‌چه در این مجموعه تصاویر برای شهروند امروز به دلیل تناسب با حوادث جاری بیشتر به چشم می‌آید، تصاویر تظاهرات و اجتماعات بانوان برای مطالبه حقوق و آزادی‌های اجتماعی با شعار‌های برابری خواهانه است.
در رابطه با مریم‌زندی یک نکته دیگر باید مطرح شود، او پس از مدتی به دلیل ممانعت‌ها و آزار‌های عده‌ای به قول خودش به فضاهای بسته‌تر کوچید و از سال ۵۹ پروژه ارزشمند دیگری به نام "چهره‌ها" را آغاز کرد که در طی آن از شخصیت‌های فرهنگی هنری ایران معاصر تصاویر ارزشمندی را به ثبت رسانده و حافظه جمعی فرهنگ ما را تثبیت کرده است.
جالب این است که جامد‌اندیشان هیچ از سنگ‌اندازی و کارشکنی در مسیر او عافل نبوده‌اند ولی این بانوی هنرمند و توانا همواره مسیر خود را ادامه داده است؛ در این باره خود او می‌گوید:
((یکی از دفعاتی که باز عکس‌هایی ازچهره‌های ادبی را برای کسب مجوز نمایشگاه به ارشاد فرستاده بودیم، آقای الف. به صاحب گالری پیغام داده بودند که به این خانم بگویید چرا عکس این‌ها را می‌گیرد و چرا برای این‌ها می‌خواهد تبلیغ کند؟ بگویید برود عکس گل و بلبل بگیرد!
و من، اگرچه یک بار دیگر برای عکاسی به خیابان‌ها رفتم، حالا دیگر مشغول عکس گرفتن از گل و بلبل هستم!))