تنها والت ویتمن نبود که می‌توانست بنویسد «آن کس که این کتاب را لمس کند انسانی را لمس کرده است.» کتب همه‌ فلاسفهٔ بزرگ به انسانها می‌مانند. احساس ما از وجود یک چاشنیِ شخصیِ اساسی در هر یک از آنها، که ویژه اما توصیف‌ناپذیر است، لطیفترین میوۀ تربیت کامل فلسفی خود ماست. هر نظامی وانمود می‌کند که تصویر عالم بزرگِ خداست. اما آنچه که در واقع هست -و چه عیان!- افشای این است که تا چه میزان غریبی سلیقهٔ شخصی برخی از همنوعان خود ماست.

جهان کنونی چیزی است کاملاً باز، ولی عقل‌گرایی نظام‌ساز است، و نظام‌ها باید بسته باشند. برای مردان درگیر در زندگی عملی، کمال چیزی است به غایت دور دست و هنوز در روند انجام شدن.