کتاب شادی در آسمان - نقد و نظرات دربارۀ کتاب شادی در آسمان

اهالی دهکده ای از گور بر می خیزند. به خانه های خود که از نو ساخته شده اند و روشنایی آنها را فراگرفته است، باز میگردند. کاترین به نوه ی خود که دیگر بیمار نیست، برمی خورد؛ آدل فرزند نامشروعش را که در آن زندگی دیگر به رودخانه افکنده بود، باز می یابد؛ نابینا بینا می شود؛ معلول راه می رود. این جمعیت کوچک برگزیدگان کارخود را از سر می گیرند، اما از این پس عادتها برای آنان شیرین است، زیرا ظلم و پول و جنایت دیگر وجود ندارد، بلکه خوشبختی و صلح حکمفرما است، رامو با واژه های ساده ی خود و با دلبستگی ... و حتی می توان گفت دغدغه ی دائمی ... که به توصیف روزمره ترین امور زندگی روستایی دارد، سرود دنیایی مثبت و شفاف را سر می دهد که فاقد تاریخ است و زمان در آن غایب است ...

رمان کوتاه دیگری در میانه‌ی دهه‌ی نود شمسی منتشر شده است: شادی در آسمان (شارل فردیناند رامو، ترجمه‌ی پیروز سیار، تهران: نشر نو، ۱۳۹۵). رامو اصالتاً سوییسی است، اما سال‌ها در فرانسه زندگی کرد و به‌همت ناشرش، برنار گراسه، به شهرت رسید. او پیش از شروع جنگ جهانی اول به زادگاهش، ایالت «وو»، در لوزان سوییس بازگشت و با تأسیس مجله‌ی دفترهای وو رمان‌هایش را در این مجله منتشر کرد. بعد از این، رمان‌های رامو تحت‌تأثیر آداب و رسوم سرزمین زادگاهش قرار گرفت و او ییش از هر چیز به توصیف زندگی مردمان آنجا پرداخت. به گفته‌ی منتقدان، آثار او تأثیر بسیاری بر رمان روستایی گذاشت. رمان شادی در آسمان درباره‌ی اهالی دهکده‌ای است که از گور برمی‌خیزند و به خانه‌های خود که از نو ساخته شده‌اند و روشنایی آن‌ها را فرا گرفته است بازمی‌گردند. ماهنامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی دوازدهم، سال ۱۳۹۵.

«باید سرانجام می‌دید همه‌چیز در این زندگی فریب است. مانند کسی بودیم که فنجانی در دست داشت و کنار همهٔ چشمه‌ها توقف می‌کرد، اما فنجان ته نداشت. همه‌چیز با شما از خوشبختی سخن می‌گفت، اما هیچ‌کجا آن را نمی‌یافتیم.» «خوشبختی بدون آگاهی از خوشبختی و ابدیت بدون یاد و خاطرهٔ بدی پدید نمی‌آید.»