ریویوو نسبتاً بی ربط به کتاب

عمیقاً جای خالی دوست صمیمی رو توی زندگیم حس میکنم، نه که هیچوقت نداشتما، دیگه ندارم. یکی مهاجرت کرد، یکی ازدواج کرد، یکی هم تصمیم گرفت دیگه دوست نباشه، چرا؟ الله اعلم. حالا تو این سن و سال آدم دیگه دوست هم به راحتی پیدا نمیکنه چه برسه به دوست صمیمی. آدمها به هم بی اعتماد شدن، و البته حق دارن، به محض اینکه یک قدم به یه نفر نزدیک بشی، پیش خودش میگه یعنی این چه نیتی داره؟ بگذریم....ه

در مورد کتاب

سرزمین گوجه‌های سبز داستان زندگی چند دختره که در رومانی در زمان حکومت چائوشسکو زندگی میکنند و در تلاش هستند تا زندگی بهتری داشته باشند اما... احتمالاً یا من در زمان مناسبی این کتاب رو نخوندم، یا اینکه واقعاً نظرات باعث شده انتظار من خیلی بره بالا! کتاب بدی نیست اما حجم غم و سخت خوانی توأمان کتاب خیلی من رو اذیت کرد. کتابی نیست که من به کسی پیشنهاد بدم اما قطعاً کسی بخواد بخونه بهش نمی‌گم نخون. از نظر من اورریتده. یک فیلمی دیدم قبلاً به اسم «چهار ماه و سه هفته و دو روز» که فضاش خیلی شبیه به این کتابه هر چند نویسنده و کارگردان اقتباس از این کتاب رو گردن نگرفتن ولی خب اونم آش دهن سوزی نبود
        

          خیلی سخت خوانه! 
        

          راستش من این رمان را نیمه کاره کنار گذاشتم. حالا یا به خاطر ترجمه بود یا به خاطر بی حوصلگی . البته خوندن کارهایی که روایت منسجم ندارند نیاز داره که لااقل خودت در اون مقطع انسجام داشته باشی و من اون موقع نداشتم. ولی خب فکر نمیکنم واقعا شاهکار بود. نوبل گرفته ها هم متوسط شده ن و همه این را قبول دارند. هه باب دیلن! مسخره س!!!
        

          شاید مشکل از ترجمه‌ای بود که من مطالعه کردم، ولی این کتاب واقعا خواندنش سخت بود و سنگین، وگرنه محتوای کتاب با جرئت میتونم بگم خیلی خوب بود و علت اینکه من نتونستم خیلی راحت و روان مطالعه‌ش کنم همین سخت‌خوان بودنش بود.