بانو و جوانی خویش

ناهید طباطبایی

3.1

4 نفر |

1 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

خوانده‌ام

خواهم خواند

خرید از کتابفروشی‌ها

وقتی بانو برای آخرین بار در آینه نگاه کرد، دیگر خود را نمی شناخت. پیراهن سبز، هیکل دخترانه اش را قالب گرفته بود و بازوهای سفیدش از میان چین های سر شانه برق می زد، صورتش همان صورت هیجده سالگی بود که حالا کمی پهن تر و زیباتر شده بود. لایه ای از پودر تمام چین های ریز کنار دهان و چشم ها را می پوشاند و اگر چشم هایش هنوز همان برق را داشت، هیچ کس بانوی حالا را نمی شناخت. بانو از سر رضایت لبخندی زد و به اتاق محمود خان رفت.

داستان کوتاه ادبیات ایران دهه 2010 میلادی ادبیات معاصر

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به بانو و جوانی خویش

عطیه عیار

بانو و جوانی خویش

ناهید طباطبایی

3.1

صفحۀ 66

به نظر من جوراب هر کس با شخصیت او هماهنگی دارد. جوراب‌های مادرم همیشه تمیز و مرتب هستند، بدون دررفتگی. مادرم زن مرتبی است. او می‌گوید من شلخته هستم و برای همین است که جوراب‌ها دربه‌در می‌شوند، مادرم از هر فرصتی استفاده می‌کند تا به من بگوید که چقدر شلخته‌ام. جوراب‌های من معمولا به پایم چین می‌خورند. پدرم همیشه جوراب سفید می‌پوشد. دخترعمه‌ام که بسیار پر حرف است جوراب خال‌دار می‌پوشد. زن همسایه تازه به دوران رسیده ما جوراب نگین‌دار می‌پوشد و پاهای شوهرم همیشه از سفتی کش جوراب‌هایش خط می‌افتد. برادرم عاشق جوراب حوله‌ای است.

یادداشت‌های مرتبط به بانو و جوانی خویش

عطیه عیار

1402/12/14

            مجموعه شش داستان کوتاه از زبان یا درباره ۶ زن متفاوت.
لحن داستان‌ها متفاوت از همه. بعضی سرخوش، بعضی سیاه، بعضی ملس،...
ناهید طباطبایی خیلی قشنگ زنانه می‌نویسه. از عمق جان حس می‌کنی اون زنانگی رو.
داستان "بانو و جوانی خویش" رو دوست داشتم چون شاید دل آدم خنک می‌شد اما "موسم گل" به نظرن بهترینش بود. شاید از نظر اصول داستانی می‌شد بهش ایراد گرفت ولی حرفی که توش زده بود خیلی قشنگ بود.