مثلاً در بسیاری افراد، منشأ تزلزل اعتقادی شخص، لغزش‌های عملی است. هر مقدار هم برای او استدلال قوی و تام بیاوریم، او از حقیقتِ شک خود جدا نمی‌شود؛ چراکه مبدأ شک، لغزش عملی بوده است نه شبههٔ علمی. یعنی شک او با بیان و استدلال رفع نمی‌شود و باید مبدأ این شک را در یک رفتار عملی جست‌وجو کرد. لذا اگر همۀ شقوق و شبهات علمی را برای این شخص مرتفع کنید، قبول می‌کند، اما از جهت وجودی تأثیری در خودش احساس نمی‌کند و حرکتی رخ نمی‌دهد و به سمت استاد نیز کشیده نمی‌شود.