درست مثل جلد اول جذاب و خفن بود. و دقیقا جای حساس به پایان رسید. 
داستان، ایده و شخصیتای جالبی داره اما چیزایی هست که واقعا درکشون نمی کنم. اینکه عشق رو یچیز مسخره نشون داده که میشه مثل لباس به سرعت عوضش کرد. به نظرم این نقطه ضعف خیلی بزرگی برای داستانه. در واقع نمی خوام اسپویل کنم ولی از این قضیه واقعا بدم میاد. مثلا یک شخصیت دیوانه وار عاشق یکی دیگست و بعد به محض دیدن یک شخص دیگه عاشق اون میشه. از این لحاظ کمی مسخرست مخصوصا که ژانر عاشقانه هم بین ژانر های اصلی این مجموعه هست. 
در کل بخوام بگم ژانر عاشقانش ضعف های زیادی داره اما بقیه اتفاقات جذاب و واقعا جالبن. 

        

          جلد دوم از مجموعه‌ی صد نفر رو تموم کردم و واقعا می‌تونم بگم یک تجربه‌ی منحصر به فرد و عالی بود. توی جلد دوم همه‌چیز بهتر و هیجان‌انگیزتر شده. نویسنده‌ی کتاب واقعا خوب بلده با کلمات بازی کنه و توصیفاتی که از فضای داستان یا شخصیت‌ها می‌کنه فوق‌العادست. یکی از ویژگی‌های مثبت شخصیت‌پردازی کتاب اینه که نمی‌تونی یک حس رو به شخصیتی داشته باشی، چون توی سِیر کتاب قراره ویژگی‌ها و زوایای دیگه‌ای از اون شخصیت فاش بشه و این یعنی بهترین نوع شخصیت‌پردازی، چون خیلی کامله. یکی دیگه از نقطه‌های مثبت کتاب مفهوم داستانه؛ مثلا کثافت‌کاری دولت‌های امروزی، جنگ هسته‌ای، تبعیض نژادی و ندونستن قدر زمین. صد نفر کتابیه که باهاش احساسات زیادی رو تجربه کردم و یکی از اون احساسات اشک ریختنه. چقدر سر اون بخش از کتاب ناراحت شدم. غافلگیری‌های این جلد فوق‌العاده بود و برام جالب بود که یکیشون رو حدس زده بودم. به نظرم کتاب‌های علمی‌تخیلی هشداری از آینده میدن؛ آینده‌ای که بهمون نزدیکه. اگه دنیا دقیقا به این شکلی که هست پیش بره، صد نفر میشه آینده‌ی ما. صد نفر به ما یاد میده انسان همیشه برای بقا تلاش می‌کنه و زندگی کردن مهمه. بهتون پیشنهاد می‌کنم این کتاب رو بخونید و امیدوارم مثل من ازش لذت ببرید.💘