این کتاب رو باصدای بهروز رضوی گوش کردم واز لحظه به لحظه اش استفاده کردم
        

          مخاطب از همون ابتدای کتاب با داستان و شخصیت اصلیش همراه میشه، احساسات او رو درون خودش حس می‌کنه و می‌تونه درکش کنه. داستانی آروم و ملایم و پر از حقیقت.
        

          مشت بر پوست داستان پسرکیه که از طفولیت روی دوش پدرش می‌نشسته و پدرش تنبک میزده تا پولی کسب کنه. کم‌کم خود پسرک که به خاطر ظاهرش به موشو معروف بوده هم تنبک زدن رو یاد میگیره و بعد از فوت پدرش دنباله‌روی پدر میشه اما کسبه‌ی بازار روی خوش بهش نشون نمیدن و مجبور میشه دنبال شغل دیگه‌ای باشه و در کنارش موسیقی رو هم دنبال کنه. از این به بعد اکثریت داستان به موشو و شغل‌هاش پرداخته و در این بین به مسایلی مثل فقر و یک سری مشکلات اجتماعی به صورت خلاصه و مناسب نوجوانان پرداخته.ه
        

          به اندازه فالوده ای که موشو در انتها خودش رو مهمون کرد شیرین بود شنیدنش، تجربه میگه تقریبا وقتی کتابی راوی یاشخصیت اولش یک پسر نوجوون یا کودک باشه همیشه شنیدنی هستش.