مسئله ی محوری کتاب حاضر پرسش از نقش رهایی بخش فلسفه در جهان معاصر بوده است. میسگلد معنقد است «هیچ فلسفه ای در وضعیتی نیست که به ما بگوید که هستیم، اما ما در وضعیتی هستیم که بدانیم چه چیزی باید ساخته شود». او تأکید می کند که از طریق خود فلسفه و نوعی رویکرد متافلسفی به این نتیجه رسیده که فلسفه نقش تعیین کننده خود را برای درانداختن طرحی جدید برای جهانی انسانی تر از دست داده است. با این همه، او انکار نمی کند که « فلسفه می توان با انحصارطلبی قدرت سیاسی سر ناسازگاری داشته باشد و این همان نقشی است که در مواقع مخالف بر عهده داشته است. ولی هیچ چیزی در ذات فلسفه نیست». این استدلال ها از این حیث تأمل برانگیزند که چهار پرسش مهم درباره فلسفه را بار دیگر به میدان می آوردند: فلسفه چیست؟ چرا باید فلسفه ورزی کرد؟ چگونه باید فلسفه ورزی کرد؟ و آیا فلسفه به پایان رسیده است؟