کتاب معروفی تو ایران نیست و الان که مینویسم این رو تو بهخوان هم شخص دیگه ای یادداشتی ننوشته.

داستانش اینطوری بود که چند تا روباه یا قصه گویی آشنا میشن و میرن پیشش تا براشون قصه بگه. قصه گو داستان دو تا روباه متفاوت رو میگه که اواسط داستان به هم برمیخورن و ....

اون چند تا روباهی که رفتن تا قصه رو گوش بدن یکی یکی در فصل های مختلف میترسن و فرار میکنن و داستان رو خیلی بد و ناقص میفهمن ولی اونی که تا آخر موند تونست پایان خوب رو بهتر بفهمه و درک کنه.

کتاب تأکید زیادی به دوستی داشت و جاهای مختلف دوستی و شجاع بودن باعث نجاتشون میشد.

نکته ای که بنظرم باعث شده بود رده سنی ش رو بالای 14 بزنن این بود که همون اوایل کتاب چند تا شخصیت فرعی مرد و در طول داستان جدایی هایی بین روباه ها صورت گرفت و همه ش خوش بینانه نبود و نویسنده ترسناک بودن و تلخی طبیعت وحشی رو نشون داده و دلیل ژانر ترسناکش بدلیل چیز های فراطبیعی و جن و ... نیست و همین باعث شد که خوشم بیاد از کتاب. درنهایت پایان خوبی داشت.



        

          فکر نمی‌کردم رمانی بخوانم با روایت روباه‌ها، از زندگی روباه‌ها و از قصه‌گوییشان و من را اینطور مدهوش کند.
بگذاریدش در لیست فوق‌العاده‌ها.
داستان در شروع و پایانش معجزه قصه‌گویی را دارد، اینکه زندگی‌ها،تجربه‌ها و تاریخ با قصه‌ها نسل به نسل جلو می‌رود.
در میانه عشق و دوستی و خانواده داستان را جذاب می‌کند و وحشت، از طبیعت وحشی چاشنی صحنه‌هاست. 
ترسی هم اگر در داستان هست زاییده همین طبیعت وحشی است. 
یکی دیگر از جذابیت‌های رمان، حضور بئاتریكس پاتر خالق شخصیت پیتر خرگوشه در رمان است. 
بئاتریكس پاتر نه گوگولی مگولی است، نه مهربان.
خلاصه این کشف جدید و جذاب من است.