خطبه‌ی سید الشهدا در منیٰ در مذمت علما و فریاد فاصله‌ی علما با دین الله است. به همین خاطر با وجود ارتباط وثیقش با عاشورا کم‌تر خوانده شده. کتاب اطلاعات خوبی در معرفی خاستگاه‌های تاریخی این خطبه دارد اما در هر صورت هنوز خواندن متن اصلی خطبه و ترجمه‌اش را پرفایده‌تراز خواندن شرحش می‌دانم. که مگر از شرح‌ها کاری جز دور کردن خوانندگان از منظور واقعی متن‌ها بر می‌آید؟!
        

          شرح خطبه منا منزل نهم از مجموعه سلوک عاشورایی، برعکس نُه جلد دیگر این مجموعه، به دوران به حکومت رسیدن یزید و حرکت امام حسین (ع) در اون دوران نمی‌پردازه. بلکه به دو سال قبل و حکومت معاویه برمی‌گرده، زمانی که در ایام حج، امام حسین (ع) در منا، در حضور بیش از دویست نفر از صحابه و هشتصد نفر از تابعین، خطبه‌ای غرّا در سه بخش ایراد می‌کنند که نشان می‌دهد حرکت امام حسین (ع) در سال ۶۱ هجری و پس از به حکومت رسیدن یزید، نه تصمیمی آنی و بی‌پشتوانه، که حرکتی فکر شده بوده که طرح آن را حضرت دو سال قبل ارائه کردند. برای من بسیار باعث شگفتی بود چون حتی از وجود چنین اتفاق و خطبه‌ای بی‌اطلاع بودم، چه برسد به محتوای آن. 
این کتاب چه از لحاظ زمان وقایع چه از لحاظ فرم بیان، با کتب قبلی فرق داشت. اما در واقع تکه‌ی آخر پازل مجموعه‌ی سلوک عاشورایی بود که انگار همه‌ی این مباحث به هم مرتبط را با روشن‌گری در مقابل خواننده/شونده یکپارچه می‌کرد: به مانند خورشیدی که هر شعاع آن یکی از مباحث قبلی است.
نکته‌ی جالب اینجاست که خوانش این مجلد بدون خوانش جلدهای قبلی، باز هم راهگشاست. توصیه می‌کنم اگر امکان زمان گذاشتن برای هر ده جلد را ندارید، این مجلد را از دست ندهید. هرچند توصیه اکید من خواندن همه مجموعه است. رزقی که از دریافتش پشیمان نمی‌شوید و شاید حتی حسرت بخورید که چرا زودتر سراغش نرفتید.
این کتاب و سایر جلدهای آن توسط نشر مصابیح الهدی تنظیم و منتشر شده است.