آبکی. جنسیت‌زده.
ازین فازا که: نه امیر. من که بهت گفتم ازت بدم میاد گفتم که تو اصرار کنی. تو چرا منو ول کردی؟ باید حرفمو برعکس می‌فهمیدی!
خب لعنتی، بخاطر همین چیزاست که مردم وقتی میگن نه، یه سری فکر می‌کنن طرف داره ناز می‌کنه.
        

          خب به نظرم انتهای عجیبی داشت و واسم قابل هضم نبود و خیلی بهتر میتونست باشه و اینکه خیلی ناگهانی نظر امیر راجب بنفشه عوض شد اصلا قابل درک نبود 
        

          بسم الله
دو تا کتاب خوب (شب آفتابی و نه آبی نه خاکی) از آقای  موذن خوندم، بعدش هر کتابی ازشون خوندم، فقط ناامید ترم کردن

 هیچ زیبایی و جذابیتی در داستان، در دیالوگ ها و در شخصیت ها ندیدم.
امیرِ این کتاب و پدرش برای من تقریبا همون مصداق عاشق بی عرضه بودن که کتاب اصرار داشت بگه نه! از بی عرضگی شون نیست که نمیرسن از غیرت و اعتقادشون به اینه که عشق یک طرفه، سراسر خفت و خواری هست. همین.

چقدر بد بود این کتاب :/