یادداشت فاطمه تقی پور

                بسم الله
دو تا کتاب خوب (شب آفتابی و نه آبی نه خاکی) از آقای  موذن خوندم، بعدش هر کتابی ازشون خوندم، فقط ناامید ترم کردن

 هیچ زیبایی و جذابیتی در داستان، در دیالوگ ها و در شخصیت ها ندیدم.
امیرِ این کتاب و پدرش برای من تقریبا همون مصداق عاشق بی عرضه بودن که کتاب اصرار داشت بگه نه! از بی عرضگی شون نیست که نمیرسن از غیرت و اعتقادشون به اینه که عشق یک طرفه، سراسر خفت و خواری هست. همین.

چقدر بد بود این کتاب :/