بنظر من که این کتابو نخونید. نه این که کتاب بدی باشه، اتفاقا نوع نگاه نویسنده خیلیم جذابه و قطعا توی ادبیات خوندن کمک میکنه. ولی خب، خیلیییی بعیده کمکی تو زندگی بهتون بکنه، و احتمالا کتب نقد ادبی بهتری هست، کتاب فلسفی که قطعا بهترش هست، کلا چکاریه.
        

          این کتاب مجموعه‌ای از جستارها درباره‌ی زایش، معنای زندگی، سرنوشت، نسبی‌گرایی و ترس از مرگه که در دسته‌بندی فلسفه‌ی اخلاق قرار می‌گیرند. 
بیشتر قسمت‌های فلسفی کتاب، نقل قول از دیگرانه و اگر تحمل نقل‌قول‌خوانی‌های پیوسته رو داشته باشید «فلسفه‌ی زندگی» شروع خوبی برای فلسفه‌خوانیه. جاهایی هم هست که حرف خود نویسنده است و خب اون‌جاها شکل مطالب کمی از فلسفه فاصله گرفته. در مجموع، به نظرم از اون کتاب‌هاییه که خوانندگانش دو دسته میشن: عاشقان و بیزاران.😅
(من تو دسته‌ی دومم چون نقل‌قول‌های پراکنده انقدر زیاد بود که احساس می‌کردم بمب اتم زدن وسط یک کتابخانه و بعد تلاش کردن خرده کاغذها رو بهم بچسبونن. نتیجه‌ی تلاششون هم شده این کتاب!)
این کتاب برای عامه نوشته شده و نباید انتظار فلسفه‌ی دانشگاهی رو ازش داشت. هر چند که ظاهرا هدف هم فاصله گرفتن از فلسفه‌ی دانشگاهی بوده چون نویسنده در مقدمه به فلسفه‌ی دانشگاهی انتقاد کرده. 
بزرگترین نقطه‌ی ضعف کتاب احتمالا ترجمه‌ی اونه. تمیز و یکدست نیست و خیلی جاها قشنگ تابلوئه که اگر کتاب رو به زبان اصلیش بخونی خیلی بهتر مطلب رو متوجه میشی.
نقطه‌ی قوت کتاب هم اینه که گاهی جملات و نقل‌قول‌ها ممکنه وادارمون کنه به مسائل از دریچه‌ی متفاوتی نگاه و به زندگی جور دیگه‌ای فکر کنیم.