کتاب «آلبر کامو» نوشتۀ کانر کروز اوبراین، بررسی انتقادی آثار و زندگی آلبر کامو، نویسنده و فیلسوف مشهور فرانسوی-الجزایری است. اوبراین ابتدا فلسفۀ اگزیستانسیالیستی و پوچ‌گرایانه کامو را بررسی می‌کند، به‌ویژه آن‌گونه که در آثار اصلی او «بیگانه» و «اسطوره سیزیف»، بیان شده است. او بررسی می کند که چگونه کامو با معنای زندگی در جهانی به ظاهر بی تفاوت نسبت به معنا، دست و پنجه نرم می کند. بخش قابل توجهی از کتاب نیز به تحلیل دیدگاه های کامو در مورد استعمار و نژاد، به ویژه در زمینه مناقشات الجزایر و فرانسه اختصاص دارد. اوبراین به نقد تصور کامو از اعراب آفریقا و موضع مبهم او در قبال حکومت استعماری فرانسه پرداخته و تنش ها و تناقضات موجود در نوشته هایی کامو را برجسته می کند. اوبراین پس از این به سراغ تحلیل کتاب «طاعون» کامو می رود. او این کتاب را به عنوان تمثیلی از اشغال فرانسه توسط نازی ها در طول جنگ جهانی دوم تفسیر می کند و مضامین رمان را، مانند همبستگی و مقاومت، مورد بحث قرار می‌دهد. همچنین قابل ذکر است که این کتاب به بررسی فلسفه اخلاقی و سیاسی کامو، به‌ویژه ایده‌های او درباره عدالت، عصیان و نقش فرد در جامعه می‌پردازد. اوبراین نقد کامو به نیهیلیسم و توتالیتاریسم را مورد بررسی قرار می دهد و توضیح می دهد که کامو در برابر این ها از فلسفۀ عصیانگر و مسئولیت اخلاقی سخن می گفت. اوبرایان همچنین درباره سبک ادبی کامو بحث می کند و به نثر واضح و مختصر او و توانایی او در انتقال ایده های عمیق فلسفی از طریق داستان اشاره می کند. او تأثیر کامو را بر ادبیات و فلسفه معاصر ارزیابی کرده و او را به‌عنوان شخصیتی محوری در اندیشه قرن بیستم معرفی می‌کند. به طور کلی، این کتاب به دلیل رویکرد انتقادی اش به آثار کامو مورد تحسین قرار گرفته است و به عنوان یک نقد پیشگامانۀ پسااستعماری شناخته شده است که تفاسیر غالب از کامو را به کنار زده و نظرگاه های جدیدی را در نوشته های وی می یابد.