فقط آخرين داستان مانده، همان كه قرار است خانم توكلى برايمان بلند بخوانندش.... :)
اولين سكه : ٥
گرسنه : ٤
عابر پياده : ٥
باغچه جعفرى : ٤.٥
بودجه : ٣.٥
خداوند حقیقت را می‌بیند امّا صبر می‌کند : ٤
تابستان و اسب سفید : ٤.٧٥
خيالاتى : ٥
دو شياد : ٤.٥
        

          نسخه ی اوّل:
اگر «ماته ئو فالکانه» آخرین قصّه اش نبود، 4 ستاره بهش می دادم. امّا ماته ئو فالکانه...
ماته ئو فالکانه، یکی از عجیب ترین قصّه هایی که در زندگی ام خوانده ام و در کودکی و حالا و هنوز -بعد از پانزده- شانرده سال- می تواند به گریه بیاندازدم...
من را یاد فیلم «مانوئل» می اندازد که آن هم از فیلم های محبوب مهدی بود و نمی دانم در آن تابستان 1378 لابه لای خاک و خُل بنّایی چندبار با هم دیدیمش...