یادداشت معصومه توکلی

        نسخه ی اوّل:
اگر «ماته ئو فالکانه» آخرین قصّه اش نبود، 4 ستاره بهش می دادم. امّا ماته ئو فالکانه...
ماته ئو فالکانه، یکی از عجیب ترین قصّه هایی که در زندگی ام خوانده ام و در کودکی و حالا و هنوز -بعد از پانزده- شانرده سال- می تواند به گریه بیاندازدم...
من را یاد فیلم «مانوئل» می اندازد که آن هم از فیلم های محبوب مهدی بود و نمی دانم در آن تابستان 1378 لابه لای خاک و خُل بنّایی چندبار با هم دیدیمش...